Wikipedia

Akara paskowana

gatunek ryb z rodziny pielęgnicowatych

Akara paskowana[2][3][4][5], akarka paskowana[6], akarka pręgowana[7], akara prążkowana[8] (Nannacara anomala) – endemiczny gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Ryba hodowana w akwariach. W hodowli akwaryjnej w Europie pojawiła się w okresie międzywojennym, w roku 1934.

Akara paskowana
Nannacara anomala[1]
Regan, 1905
Ilustracja
Dorosły samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Rodzina

pielęgnicowate

Podrodzina

Cichlinae

Rodzaj

Nannacara

Gatunek

akara paskowana

Multimedia w Wikimedia Commons

Występowanie edytuj

Występuje w północnej części Ameryki Południowej (zachodnia Gujana od rzeki Aruka oraz w Surinamie po dolny bieg rzeki Maroni)[9]. Zamieszkuje przybrzeżne wody gęsto zarośnięte i bogate w tlen, groty i inne kryjówki z korzeni lub kamieni.

Dymorfizm płciowy edytuj

Ryby poza okresem godowym są spokojne i łatwe w hodowli. Samiec dorasta do ok. 8 cm, samica mniejsza, do 5 cm długości. Gatunek ten ma małą i zaokrągloną głowę, oczy są duże w kolorze złocistym[10].

Ubarwienie samca jest oliwkowozielone z metalicznym połyskiem. Grzbiet w kolorze brunatno-zielonym. Na boku ciała po obu stronach występują szeregi trójkątnych brązowych plamek. Charakterystyczne dla samców są wydłużone, ostro zakończone płetwy grzbietowa i odbytowa. Płetwy te są w kolorze błękitnym. Na płetwie grzbietowej występują plamki, jej górna część jest obrzeżona w biało-pomarańczowe pasemka z dodatkową brązową obwódką. Płetwy piersiowe oraz brzuszne są bardziej jasnoniebieskie. Na płetwach odbytowej i ogonowej występuje fioletowe obrzeże.

Samica jest mniejsza i mniej ubarwiona. Kolor szarożółty z dwoma ciemnymi pasami na bokach, które wraz z wiekiem zmieniają się w okresie tarła w czarną kratę. W okresie godowym barwa głowy i podgardla ciemnieje.

Warunki hodowlane edytuj

 
Młody osobnik

Zamieszkuje strefę przydenną i środkową w akwarium. Zbiornik powinien być gęsto zarośnięty roślinami o dnie z piasku lub drobnego żwirku, z kryjówkami i miejscami do tarła. W większych zbiornikach możliwe jest trzymanie samca z kilkoma samicami.

Zalecane warunki w akwarium
Zbiornik średni (min. 50 l)
Temperatura wody 24–26 (maks. do 29)[11] °C
Twardość wody miękka do średniej (do 12 °n)
Skala pH 6,5–7,5
pokarm żywy, suchy, mrożony

Obsada roślinna[12] edytuj

Ryba ta lubi przebywać w akwarium gęsto porośniętym roślinnością z rodzajów (w nawiasie podano przykładowe gatunki):

Pokarm edytuj

W naturalnym siedlisku, gdzie występuje, jednym z głównych pokarmów są larwy komara brzęczącego (Culex pipiens). W hodowli przyjmuje różnorodny pokarm najlepiej pochodzenia zwierzęcego: skrobane mięso, tubifex (rureczniki), rozwielitki, larwy komarów i oczliki.

Rozmnażanie edytuj

Oznaką dobrania się pary jest czyszczenie przez samca miejsca dla odbycia tarła i złożenia ikry. Tarło odbywa się nad płaskim kamieniem, we wnęce doniczki lub w zacisznym i ustronnym miejscu, w temperaturze wyższej o 2–3 stopnie od tej, w której przebywały. Rozpoczyna się przyjmowaniem postawy imponującej. Samica składa do 300 sztuk ikry. Po złożeniu jaj obowiązki opieki nad ikrą przejmuje samica. Staje się ona bardzo agresywna w stosunku do innych ryb, jak i do samca, z którym odbyła tarło. Broniąc dostępu do ikry potrafi nawet doprowadzić samca do śmierci[13]. W razie potrzeby atakuje nawet ryby większe od siebie[14].

Wylęg następuje po 2–3 dniach. Po wydostaniu się larw z jajowych osłonek samica przekłada je do wcześniej przygotowanego dołka (jamy gniazdowej), gdzie przebywają kolejnych 4–5 dni. Pierwszym pokarmem narybku jest drobny plankton (larwy solowca i oczlika).

Przypisy edytuj

  1. ↑ Nannacara anomala, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Nazewnictwo ryb egzotycznych, AKWARIUM, Nr 1-2/70
  3. ↑ Hans Frey, Akwarium Słodkowodne, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1990, ISBN 83-217-2777-8
  4. ↑ Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
  5. ↑ Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt, Atlas ryb akwariowych, Henryk Garbarczyk (tłum.), Eligiusz Nowakowski (tłum.), Warszawa: Delta W-Z, 2000, ISBN 83-7175-260-1.
  6. ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
  7. ↑ Stanislav Frank, Jak żyją ryby, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1977
  8. ↑ Henryk Jakubowski, Jerzy Ring, Ryby w akwarium, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1988, s. 135, ISBN 83-02-03493-2, OCLC 830085501.
  9. ↑ Andrzej Sieniawski, Pielęgnice amerykańskie w akwarium cz.2 Oficyna Wydawnicza "Hoża" Warszawa, 2004, ISBN 83-85038-91-4, str. 47
  10. ↑ Dick Mills, Ryby akwariowe, Wydawnictwo Wiedza i Życie, Warszawa, 1998, ISBN 83-7184-857-9
  11. ↑ Ulrich Schliewen , Wodny świat akwarium, Muza SA, Warszawa, 1998, ISBN 83-7079-701-6, str. 134
  12. ↑ Hans Frey, Akwarium Słodkowodne, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1990, ISBN 83-217-2777-8, str. 113-135
  13. ↑ Stanislav Frank, Jak żyją ryby, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1977, str. 186
  14. ↑ Hans Frey, Akwarium Słodkowodne, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1990, ISBN 83-217-2777-8, str. 256

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Akara_paskowana&oldid=73140082”