Albatros D.IV

niemiecki samolot myśliwski

Albatros D.IVniemiecki eksperymentalny dwupłatowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Z powodu problemów technicznych związanych z wibracjami silnika maszyna nie weszła do produkcji seryjnej.

Albatros D.IV
Ilustracja
Prototyp myśliwca Albatros D.IV
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Albatros-Werke GmbH

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1917

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

Mercedes D.III

Moc

118 kW (160 KM)

Wymiary
Rozpiętość

9,05 m

Długość

7,33 m

Powierzchnia nośna

20,5

Osiągi
Prędkość maks.

165 km/h

Prędkość wznoszenia

32 min na 5000 m

Zasięg

350 km

Długotrwałość lotu

2 h 12 min

Dane operacyjne

Historia edytuj

W marcu 1917 roku Inspektorat Wojsk Powietrznych Luftstreitkräfte zamówił w zakładach Albatros-Werke GmbH lżejszą odmianę myśliwca Albatros D.III[1][2][a]. Konstruktorzy firmy powrócili do układu dwupłatu, wykorzystując skrzydła o jednakowej cięciwie połączone parą pojedynczych słupków z modelu Albatros D.II, budując nowy opływowy kadłub o przekroju eliptycznym z owiewką za kabiną pilota, zastosowany później w samolocie Albatros D.V[1][3]. Zmianie uległy też obrys i powierzchnia usterzenia poziomego, powiększono też podkadłubową płetwę ustateczniającą i zamontowano bardziej zaokrąglony ster kierunku[1][2]. Do napędu zastosowano eksperymentalny silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM) z reduktorem, który zmniejszał obroty śmigła z 1400 (maksymalna prędkość obrotowa jednostki napędowej) do 900 obr./min[3][4]. Silnik został całkowicie wkomponowany w kadłub, obudowany blaszanymi osłonami[1][3]. Zamówiono trzy egzemplarze samolotu, jednak zbudowano tylko nieuzbrojony prototyp oznaczony Albatros D.IV[1][4].

We wrześniu 1917 roku samolot przeszedł próby, podczas których zanotowano silne wibracje silnika[1][2]. Próbowano je wyeliminować, stosując trój- i czterołopatowe śmigła, jednak nie udało się ich zlikwidować całkowicie[1][5]. W kwietniu 1918 roku wstrzymano próby, tym samym rezygnując z produkcji seryjnej[5][6].

Opis konstrukcji i dane techniczne edytuj

 
Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie

Albatros D.IV był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim z kadłubem o konstrukcji półskorupowej[7]. Długość samolotu wynosiła 7,33 metra[3][8]. Skrzydła prostokątne, dwudźwigarowe, konstrukcji drewnianej, kryte płótnem, o rozpiętości 9,05 metra[3][9]. Powierzchnia nośna wynosiła 20,5 [5]. Podwozie stałe, amortyzowane sznurem gumowym, z płozą ogonową mocowaną do płetwy ustateczniającej[10]. Napęd stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM) z reduktorem[1][4]. Śmigło drewniane, pierwotnie dwułopatowe, w trakcie prób także trój- i czterołopatowe[1][5]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 165 km/h[5][8]. Zasięg wynosił 350 kilometrów, zaś długotrwałość lotu 2 godziny i 12 minut[3][5]. Samolot osiągał pułap 5000 metrów w czasie 32 minut[3][8].

Prototyp nie miał uzbrojenia[2][3].

Uwagi edytuj

  1. Green i Swanborough 1995 ↓, s. 13 podają, że zamówienie na samolot złożono w listopadzie 1916 roku.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i Kowalski 2006 ↓, s. 16.
  2. a b c d Kowalski 2010 ↓, s. 11.
  3. a b c d e f g h Gray i Thetford 1970 ↓, s. 259.
  4. a b c Green i Swanborough 1995 ↓, s. 13.
  5. a b c d e f Green i Swanborough 1995 ↓, s. 14.
  6. Kowalski 2006 ↓, s. 17.
  7. Kowalski 2006 ↓, s. 8.
  8. a b c Kowalski 2006 ↓, s. 45.
  9. Kowalski 2006 ↓, s. 9, 45.
  10. Kowalski 2006 ↓, s. 9.

Bibliografia edytuj

  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
  • Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.V. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2006. ISBN 83-60445-00-1.
  • Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.Va. Legendary fighter. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2010. ISBN 978-83-61220-73-2. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj