Albert de Broglie

Albert de Broglie
Jacques-Victor-Albert
	Premier Francji
Okres	od 24 maja 1873; do 22 maja 1874
Poprzednik	Jules Dufaure
Następca	Ernest Courtot de Cissey
Okres	od 17 maja 1877; do 23 listopada 1877
Poprzednik	Jules Simon
Następca	Gaëtan de Rochebouët
	Dane biograficzne
Dynastia	Brogile
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1821 ; Paryż
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1901 ; Paryż
Małżeństwo	Joséphine-Eléonore-Marie-Pauline de Galard de Brassac de Béarn
Dzieci	Victor; Maurice; Henri-Amédée; François-Marie-Albert; César-Paul-Emmanuel
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jacques-Victor-Albert, 4. książę de Broglie [d ə ˈ b ʀ œ j ] ^ⓘ (ur. 13 czerwca 1821 w Paryżu, zm. 19 stycznia 1901, tamże^[1]) – francuski mąż stanu, arystokrata i polityk, książę de Broglie, premier Francji w latach 1873–1874 oraz w 1877 roku.

W latach 1872–1873 był ministrem spraw zagranicznych, następnie do 1874 ministrem spraw wewnętrznych, a w 1877 roku ministrem sprawiedliwości.

Życiorys edytuj

Był synem premiera Francji Achille’a Charlesa de Broglie i jego żony Albertiny Staël von Holstein. Służył jako dyplomata w Madrycie i Rzymie^[1]. W 1846 roku opublikował tłumaczenie systemu religijnego Gottfrieda Wilhelma Leibniza^[1]. Podczas rewolucji lutowej w 1848 roku wycofał się z życia publicznego^[1]. Rozpoczął wówczas pisanie dla Revue des Deux Mondes oraz dla orleańskiego Le Correspondant^[1]. W 1862 roku został wybrany członkiem Akademii Francuskiej^[1].

W 1871 roku został wybrany deputowanym do Zgromadzenia Narodowego z okręgu Eure^[1]. Kilka dni później został mianowany ambasadorem Francji w Wielkiej Brytanii^[1]. W marcu 1872 roku zrezygnował ze stanowiska ze względu na krytykę jego działań wobec umów handlowych pomiędzy państwami^[1]. Powrócił wówczas do Zgromadzenia Narodowego, gdzie stał się krytykiem polityki prezydenta Adolphe Thiersa^[1]. 24 maja 1873 prezydent Patrice de Mac Mahon desygnował go na urząd premiera oraz ministra spraw zagranicznych^[1]^[2]. 26 listopada 1873 roku zakończył urząd ministra spraw zagranicznych, przy czym jednocześnie powierzono mu sprawy wewnętrzne^[2]. Jego konserwatywny rząd upadł 18 maja 1874 roku^[1].

Trzy lata później, 16 maja 1877, Mac Mahon ponownie powierzył Broglie’owi utworzenie gabinetu (nadając mu jednocześnie funkcję ministra sprawiedliwości), który ostatecznie nie uzyskał wotum zaufania, a Brogile został 20 listopada tego samego roku zmuszony do rezygnacji^[1]. W 1885 roku nie został ponownie wybrany do Zgromadzenia Narodowego po czym zakończył karierę polityczną^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Albert, 4e duke de Broglie [online], Britannica, 9 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-11] (ang.).
↑ ^a ^b Jacques Victor Albert, duc de Broglie [online], britishmuseum.org [dostęp 2023-06-11] .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Albert, 4e duke de Broglie [online], Britannica, 9 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-11] (ang.).

[:1-2] Jacques Victor Albert, duc de Broglie [online], britishmuseum.org [dostęp 2023-06-11] .

[1]

[2]