Aleja Wolności w Żywcu

ulica w Żywcu

Aleja Wolności w Żywcualeja w Żywcu, w dzielnicy Śródmieście. Biegnie od wału przeciwpowodziowego w rejonie Jeziora Żywieckiego do placu Grunwaldzkiego. Na odcinku od ul. Kraszewskiego do placu Grunwaldzkiego aleja jest wyłączona z ruchu samochodowego.

aleja Wolności
Śródmieście
Ilustracja
Pomnik Wdzięczności, Męczeństwa i Braterstwa Broni oraz budynek dawnej Kasy Chorych
Państwo

 Polska

Miejscowość

Żywiec

Długość

1,2 km

Przebieg
Aleja Wolności
ul. Bracka
945 al. Jana Pawła II,
945946 Most na rzece Sole,
946 Obwodnica Północna
ul. Żeromskiego
ul. Bracka
al. Wolności (boczna)
al. Legionów
ul. Batorego
ul. Kraszewskiego
Plac Grunwaldzki
Położenie na mapie Żywca
Mapa konturowa Żywca, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „aleja Wolności”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „aleja Wolności”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „aleja Wolności”
Położenie na mapie powiatu żywieckiego
Mapa konturowa powiatu żywieckiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „aleja Wolności”
Ziemia49°41′23,9″N 19°11′39,6″E/49,689980 19,194325

Na odcinku od skrzyżowania z aleją Legionów do połączenia z ul. Żeromskiego aleja ma status drogi powiatowej[1]. Na pozostałych odcinkach stanowi drogę gminną[2].

Historia edytuj

Otoczenie obecnej Alei Wolności na planie katastralnym miasta z 1884 r. stanowiło koryto Soły, szeroko rozlewające się pomiędzy wysepkami. W jej północnej części zlokalizowane były stodoły należące do mieszkańców Rudzy. Zostały one wyburzone podczas trwającej w latach 1900–1902 budowy gmachu Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[3].

Nowa została wytyczona w 1904 r., otrzymując nazwę ulicy Sokolskiej. Rozpoczynała się ona od ulicy Nowy Świat (obecnie ul. Kraszewskiego) i biegła w kierunku Starego Żywca. Wzdłuż ulicy umieszczono skwery nazywane Plantami oraz okrągły plac, przy którym w latach 1927–1929 firma budowlana należąca do bielskiego architekta Karola Korna wystawiła gmach Kasy Chorych[3].

Planowano połączenie prawej strony placu z ulicą Bracką poprzez wytyczenie kolejnej drogi, jednak do realizacji tego planu nie doszło. Pozostałością po tej koncepcji są fasady domów położonych w głębi zabudowy placu, mających wychodzić na nową ulicę[3].

Aleja jedno z reprezentacyjnych miejsc miasta. Przy plantach odbywały festyny oraz pokazy sportowe, rozpoczynano też w tym miejscu pochody[3].

W 1910 r. otwarto połączenie ul. Sokolskiej z ul. Kościuszki w postaci alei obsadzonej kasztanami[3], u której wylotu 15 lipca 1910 roku wybudowano Pomnik Grunwaldzki, mający upamiętniać 500. rocznicę bitwy pod Grunwaldem[4].

Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej aleja została wyłożona kostką granitową i przemianowana na Parkweg. Wyburzono wtedy domy położone między aleją Legionów a ulicą Batorego, gdzie urządzono skwer. W 1945 roku zniszczony został budynek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, po zakończeniu wojny został odbudowany[3].

W 1963 r. przy placu obok budynku Kasy Chorych powstał Pomnik Wdzięczności, Męczeństwa i Braterstwa Broni[5].

Najważniejsze obiekty edytuj

 
Budynek Miejskiego Centrum Kultury, dawna siedziba Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (2020)

Budynek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” edytuj

2 marca 1895 roku walne zgromadzenie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” zwróciło się z wnioskiem Rady Gminnej Żywca o wybudowanie dla niego sali. Rozpatrywanie wniosku zajęło kilka lat, jednak zaopiniowano go pozytywnie[6]. W latach 1900–1902 na miejscu dawnych stodół położonych w rejonie późniejszej ulicy Sokolskiej wybudowano siedzibę towarzystwa. Po drugiej stronie drogi powstało również boisko[3]. Towarzystwo gimnastyczne przerwało działalność wraz z rozpoczęciem się II wojny światowej[6]. Obecnie budynek mieści siedzibę Miejskiego Centrum Kultury[3].

Gmach Kasy Chorych edytuj

Powstał w latach 1927–1929 przy placu wytyczonym podczas budowy ulicy Sokolskiej w 1904 roku. Wybudowany został przez przedsiębiorstwo budowlane Karola Korna. Budynek zaprojektowano na planie litery E. Obecnie znajduje się w nim Wydział Geodezji i Wydział Kartografii Starostwa Powiatowego w Żywcu, wcześniej mieściła się tu siedziba Przychodni Rejonowej „Pod Pomnikiem”[3][7].

Pomnik Wdzięczności, Męczeństwa i Braterstwa Broni edytuj

 
Pomnik Wdzięczności, Męczeństwa i Braterstwa Broni (2020)

Pomnik upamiętniający walkę żołnierzy Wojska Polskiego i Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej położony jest na placu przed budynkiem dawnej Kasy Chorych. Został wybudowany w 1963 roku, jego autorem jest Antoni Biłka, artysta rzeźbiarz z Bielska-Białej. Umieszczono nad nazwy pól bitewnych: „Lenino 43”, „Janów” „Kutno”, „Narwik” „Oświęcim”, „Tarnów” oraz „Poległym za wolną i sprawiedliwą Polskę 1939–1945. Ziemia Żywiecka”. Na cokole znajdują się rzeźby postaci: polskiego żołnierza trzymającego w lewej ręce tarczę z orłem oraz żołnierza radzieckiego, trzymającego pepeszę[8]. Było to miejsce odbywania się uroczystości państwowych i manifestacji patriotycznych w okresie PRL. Na fali dekomunizacji w latach 90. XX wieku postulowano o wyburzenie pomnika, jednak z powodu gniazdowania bocianów na jego szczycie, do rozbiórki monumentu nie doszło[9]. W 2017 roku wymowa pomnika została zmieniona poprzez zamontowanie na jego cokole tablicy z napisem: Poległym za wolną i sprawiedliwą Polskę w latach 1939–1945. Cześć ich pamięci[10].

Przypisy edytuj