Aleksander Koziński
Aleksander Koziński (ukr. Козинський Олександр Леопольдович; ur. 5 marca 1950 we Lwowie) – pianista, kompozytor, pedagog.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo | |
Życiorys edytuj
Wczesne lata edytuj
W 1973 roku ukończył Konserwatorium Moskiewskie i studia podyplomowe w klasie prof. Władimira Aleksandrowicza Natansona (asystenci Zinaida Aleksiejewna Ignatjewa i Oleg Igoriewicz Iwanow)[1]. W 1969 roku został laureatem konkursu na najlepsze wykonanie utworów współczesnych kompozytorów w Konserwatorium Moskiewskim.
Działalność artystyczna i dydaktyczna edytuj
Po ukończeniu studiów do 2004 roku pracował we Lwowskiej Akademii Muzycznej na stanowisku starszego wykładowcy katedry fortepianu. Jest prekursorem wykonań licznych współczesnych utworów na fortepian solo i fortepian z orkiestrą. Koncertował w Ukrainie, Rosji, Kazachstanie, Niemczech i Polsce. We współpracy z Jurijem Bonem - wykładowcą Lwowskiej Akademii Muzycznej - założył pierwszy na Ukrainie jazzowy duet fortepianowy występujący na wielu scenach[1].
Od 2002 roku jest nauczycielem fortepianu w podkarpackich szkołach muzycznych[2], wielu jego uczniów zostało przyjętych i ukończyło Akademie Muzyczne. Wśród absolwentów wymienić należy: Monikę Paluch z Leżajska oraz Ewę Pulik z Lublina.
Pełnione funkcje edytuj
Oprócz działalności dydaktycznej pełnił funkcję Dyrektora Lwowskiego Obwodowego Związku Kompozytorów, przewodniczył Stowarzyszaniu Działaczy Sztuki Rozrywkowej i Stowarzyszeniu Działaczy Oświaty i Wychowania Muzycznego we Lwowie. Jest współzałożycielem Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej i kierownikiem jego sekcji kulturalnej. W 1989 roku założył i prowadził 10-osobowy zespół wokalno-instrumentalny mający w repertuarze przedwojenne piosenki lwowskie z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku.
Pod koniec lat 90. XX w. był aranżerem i pianistą akompaniatorem w Polskim Teatrze Ludowym we Lwowie, z którym występował na festiwalach krajowych i międzynarodowych. W latach 1995 do 2007 był członkiem międzynarodowego stowarzyszenia International Double Read Society[3].
Nagrody, dorobek fonograficzny, repertuar edytuj
Jest laureatem (wraz z synem Mikołajem) głównej nagrody Radia Olsztyn w Międzynarodowych Spotkaniach Rodzin Muzykujących Dobre Miasto 1995. [4]
Dokonał licznych nagrań dla telewizji i radia oraz wielu nagrań na płytach CD z muzyką klasyczną, rozrywkową, jazzową oraz kompozycje własne. Wśród najważniejszych wymienić należy "Beatles Concerto Grosso" Peter'a Breiner'a wydane w 1998 i 2000 roku przez Rostok Records w Kijowie[5].
W repertuarze Aleksandra Kozińskiego znajduje się szeroki wachlarz repertuarowy od utworów klasycznych aż do muzyki współczesnej. Wśród wielu wykonań znajduje się również 30 koncertów instrumentalnych na jeden, dwa lub 3 fortepiany z orkiestrą. Wśród najważniejszych projektów instrumentalnych oraz koncertów wymienić należy: w roku 1980, 1982,1985,1990 - Moskiewskie Konserwatorium Państwowe im. P. Czajkowskiego - recitale fortepianowe w obecności wybitnych osobowości muzyki fortepianowej, m.in. Władimira Aleksandrowicza Natansona, Dang Thaj Sona, Gleba Akselrod'a i inn.[1],
W 1988 - koncert fortepianowy z orkiestrą symfoniczną w ramach festiwalu "Krymskie Gwiazdy", w 1993 - ukraińskie prawykonanie w Filharmonii Lwowskiej Sonority quasi una sonata na skrzypce, wiolonczelę i fortepian Andrzeja Nikodemowicza oraz Recital fortepianowy solo oraz w duecie z synem Mikołajem podczas Międzynarodowego Festiwalu "Muzyczne spotkania u Paderewskiego" w Kąśnej Dolnej, z synem Mikołajem[6] wystąpił również w 1995 podczas I Ogólnopolskiego Zjazdu Kresowiaków i Lwowiaków w Częstochowie. W 1997 roku wystąpił w Państwowej Filharmonii im. Artura Malawskiego w Rzeszowie z recitalem fortepianowym oraz jako akompaniator Maji Rud - sopran koloraturowy i w tym samym roku brał udział w III Festiwalu Kultury Kresowej w Mrągowie z recitalem fortepianowym. W 2002 roku podczas XIX Przemyskiej Jesieni Muzycznej na Zamku Kazimierzowskim wraz z trio wokalno-instrumentalnym "Drzewo oliwne" prezentował własne aranżacje tradycyjnych melodii i pieśni żydowskich, także w tym samym roku koncertował na VIII Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej Gdańsk - recital solo oraz w duecie z Pawłem Rydlem. W 2004 wykonał Recital improwizacji "Magia Fortepianu" w Klubie Pokład Zielona Tawerna w Gdyni oraz wieczór improwizacji w Jazz Art Clubie Kawiareton w Sopocie.
Wiele z powyższych prezentacji można znaleźć na kanale Aleksander Koziński dostępnego w serwisie YouTube[7].
Od 2002 roku jest czynnym akompaniatorem Chóru Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu[8]. Aranżacje i propozycje akompaniamentów zaowocowały licznymi nagrodami na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach: Regionalne Prezentacje Chórów Szkół Muzycznych I i II stopnia w Łańcucie: 2012 - Złote Pasmo, 2014 - Srebrne Pasmo, 2016 - Złote Pasmo, I miejsce - 2017, 2018 i 2019 rok - Ogólnopolski Konkurs Muzyki Polskiej w Jarosławiu, I miejsce 2019 w Międzynarodowym Turnieju Chórów Kameralnych Filharmonia Podkarpacka, I miejsce - w 2022 oraz GRAND PRIX w 2023 roku w Ogólnopolskim Konkursie Kolęd i Pastorałek w Łodzi.
Artykuły i wzmianki w prasie edytuj
Liczne artykuły i wzmianki związane z działalnością Aleksandra Kozińskiego znaleźć możemy w wielu periodykach wydanych w Polsce i na Ukrainie. Tadeusz Kaczyński - czołowy redaktor na łamach Ruchu Muzycznego w sierpniu 1990 roku pisał: ....grupa muzyków polskich działających we Lwowie stopniała do kilku osób. Najaktywniejsi z nich to: (...) i kierownik zespołu "Wesoły Lwów"- Aleksander Koziński.
Tygodnik "Tarnowskie echo" na swoich łamach w 1993 roku informuje: W porywającej interpretacji Aleksandra Kozińskiego i jego 15-letniego syna Mikołaja usłyszeliśmy parafrazy wielu znanych i łubianych melodii i piosenek lwowskich, musicali amerykańskich oraz kompozycji własnych artystów. Jednym z wielu bisów był walc Des-dur F. Chopina, (..).
"Gazeta Lwowska" w 1991 roku wspomina: Stwierdzić należy, iż Aleksander Koziński jako muzyk i wychowawca młodego pokolenia muzycznego Lwowa, zasługuje na miano kontynuatora dobrych, pięknych, niezwykle bogatych tradycji dawnych muzyków Lwowa.
Litewska prasa na łamach "Magazynu Wileńskiego"[9] w 1990 roku w felietonie Bożeny Barskiej informuje o zespole "Wesoły Lwów": Kabaret stworzył i na barkach swych dzielnie dźwiga zawodowy muzyk Aleksander Koziński (...) jest duszą kabaretu i bardzo nieśmiałym, skromnym człowiekiem (...)[9]
O szczególnych predyspozycjach wykonawczych i interpretacyjnych wspominali także profesorowie Konserwatorium Moskiewskiego: prof. W. A. Natanson i prof. M. A. Smirnow:
... posiada wybitne dane pianistyczne i zdolności artystyczne. W swoich koncertach sprawozdawczych w Konserwatorium Moskiewskim wykazał znakomite wyczucie stylu i głęboką przenikliwość muzycznej treści utworów. Pianista jest wspaniałym interpretatorem utworów muzyki rosyjskiej i ukraińskiej. Uważamy, że należy szerzej korzystać z rezerwy potencjału pedagogicznego A. Kozińskiego i jego zdolności jako koncertującego wykonawcy.
Odznaczenia edytuj
W 2003 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką "Zasłużony dla Kultury Polskiej"[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c К.М. Колесса, Козинський Олександр Леопольдович, t. 13, Інститут енциклопедичних досліджень НАН України, 2013 [dostęp 2023-08-08] (ukr.).
- ↑ Koncert na znak solidarności z Ukrainą [online], zycie.pl, 20 kwietnia 2023 [dostęp 2023-08-08] (pol.).
- ↑ a b Dziś w szkole muzycznej w Jarosławiu usłyszmy wybitnego pianistę Aleksandra Kozińskiego [online], EkspresJaroslawski.pl, 31 marca 2023 [dostęp 2023-08-08] (pol.).
- ↑ Międzynarodowe Spotkania Rodzin Muzykujących w Dobrym Mieście - 1995 – LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR [online], leksykonkultury.ceik.eu [dostęp 2023-08-08].
- ↑ Львівський Камерний Оркестр "Perpetuum Mobile" - Beatles Concerto Grosso. 2001. [dostęp 2023-08-08].
- ↑ Tarnowskie Echo N31 (131) 5 sierpnia 1993 r., Światowe życie (muzyczne) w Kąśnej Dolnej [online], Tarnowskie Echo, 5 sierpnia 1993 [dostęp 1993-08-05] (pol.).
- ↑ Aleksander Koziński - YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2023-08-08].
- ↑ Gra nie tylko z nut. Tworzy improwizując - jarosławska.pl [online], jarosławska.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ a b Bożena Barska, Piosenki lwowskiej ulicy [online], Magazyn Wileński 1990, 1 kwietnia 1990 [dostęp 2023-09-08] (pol.).