Aleksander Pelc
Aleksander Pelc ps. „Kordian” (ur. 12 grudnia 1920 w Łańcucie, zm. 3 października 2005 tamże[1]) – żołnierz polskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Łańcucie. W lipcu 1941 dołączył do Związku Walki Zbrojnej[2]. Ukończył następnie Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty.
Służył w Placówce nr 1 Łańcut-miasto Obwodu Łańcut Armii Krajowej jako podoficer kontrwywiadu[2]. Od sierpnia 1942 był szefem wywiadu przy Komendzie Obwodu, a od sierpnia 1943 II adiutantem komendanta obwodu[2].
Uczestniczył w wielu akcjach, m.in. uwalniając jeńców w Żołyni, atakując posterunek ukraińskiej policji w Sieniawie i likwidując konfidentów Gestapo na terenie obwodu[2].
W listopadzie 1944 został awansowany na stopień podporucznika. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Cmentarz komunalny w Łańcucie [online], artlookgallery.com [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ a b c d e Andrzej Borcz, Obwód Łańcut SZP-ZWZ-AK w latach 1939-1945, Kraków-Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2020, s. 363, ISBN 978-83-8098-736-4.