Aleksander Tomasz Działyński

sufragan kujawski

Aleksander Tomasz Działyński herbu Ogończyk (ur. 1683, zm. 1739), biskup pomocniczy kujawski, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej, proboszcz łowicki i złotowski[1], kanclerz kapituły włocławskiej[2].

Aleksander Tomasz Działyński
Herb duchownego
Data urodzenia

1683

Data śmierci

1739

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

7 lutego 1717

Nominacja biskupia

23 grudnia 1737

Sakra biskupia

15 maja 1738

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 maja 1738

Konsekrator

Teodor Andrzej Potocki

Współkonsekratorzy

Maciej Aleksander Sołtyk
Michał Remigiusz Łaszewski

Był synem Pawła i Magdaleny Leszczyńskich, wnukiem Zygmunta. W 1714 został kanonikiem poznańskim, później gnieźnieńskim w 1718. 7 lutego 1717 przyjął święcenia kapłanskie[3]. W 1724 dostał nominację na proboszcza łęczyckiego. Od 1729 był kanonikem kujawskim oraz proboszczem Ławiska od 1729. 23 grudnia 1737 prekonizowany biskupem tytularnym Axiere oraz biskupem pomocniczym kujawskim. W 1737 ufundował nowy, drewniany kościół w Dulsku.

Pochowany w katedrze Wniebowzięcia NMP we Włocławku[4].

Przypisy edytuj

  1. Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. I, Gniezno 1883, s. 240.
  2. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 88.
  3. Bishop Aleksander Działyński [Catholic-Hierarchy] [online], www.catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-11-21] (ang.).
  4. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 145.