Aleksandr Iwanowicz Dubrowin (ur. 1855 w Kungurze, zm. 1918 lub 1921) – rosyjski lekarz i działacz monarchistyczny, jeden z założycieli Związku Narodu Rosyjskiego.

Aleksandr Dubrowin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1855
Kungur

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 1921
Moskwa

przewodniczący Związku Narodu Rosyjskiego
Okres

od 21 listopada 1905
do 1911

Poprzednik

powstanie organizacji

Następca

Emmanuił Konownicyn

Ukończył studia medyczne, pracując jako lekarz zyskał znaczną popularność[1]. Po 1900 całkowicie skupił się na działalności politycznej, głosząc idee "umocnienia pozycji ludu rosyjskiego" i "osłabieniu wpływu Żydów". W 1905 współtworzył (z Władimirem Puriszkiewiczem[2]) masową organizację prawosławno-konserwatywno-monarchistyczną Związek Narodu Rosyjskiego, która miała przeciwstawiać się ruchowi rewolucyjnemu w kraju. Dubrowin redagował pismo Russkoje Znamia, jakie miało być przeciwwagą dla prasy socjalistycznej, organizował również druk broszur i publikacji, w których atakował koncepcje rewolucyjne, masonerię i Żydów[1].

Przeciwstawiał się zwołaniu Dumy Państwowej jako organu ustawodawczego, opowiadając się jedynie za spełnianiem przez nią funkcji doradczych. Protestował również przeciwko reformom agrarnym rządu Stołypina; na tle jego stosunku do tych reform, jak również z powodu jego osobistego konfliktu z Puryszkiewiczem, w Związku Narodu Rosyjskiego doszło do rozłamu[1][2]. Konsekwentnie sprzeciwiał się równouprawnieniu Żydów[1]. W latach 1906, 1907 i 1915 organizował zjazdy rosyjskich organizacji monarchistycznych. Kilkakrotnie na jego życie organizowane były zamachy, z których wychodził cało[1]. Sam Dubrowin z kolei poparł przeprowadzone przez członków Czarnej Sotni zamachy na posłów do Dumy Michaiła Herzensteina i Grigorija Jollosa[3].

Uwięziony po rewolucji lutowej[4], został skazany na śmierć i rozstrzelany po rewolucji październikowej[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Dubrowin Aleksandr Iwanowicz. hrono.ru. [dostęp 2011-11-14]. (ros.).
  2. a b Władimir Mitrofanowicz Puriszkiewicz. hrono.ru. [dostęp 2011-11-05]. (ros.).
  3. R. Levy, Antisemitism: a historical encyclopedia of prejudice and persecution, s.71
  4. Bazylow L.: Obalenie caratu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 429.