Aleksandr Kastalski

Aleksandr Dmitrijewicz Kastalski (ros. Алекса́ндр Дми́триевич Каста́льский; ur. 16 listopada?/28 listopada 1856 w Moskwie, zm. 17 grudnia 1926 tamże[1][2]) – rosyjski kompozytor i dyrygent chóralny.

Aleksandr Kastalski
Ilustracja
Imię i nazwisko

Aleksandr Dmitrijewicz Kastalski

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1856
Moskwa

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 1926
Moskwa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Życiorys edytuj

W latach 1876–1881 studiował w Konserwatorium Moskiewskim u Piotra Czajkowskiego, Siergieja Taniejewa i Nikołaja Huberta[1]. Od 1887 roku był wykładowcą moskiewskiej Szkoły Synodalnej, prowadził jej chór, a od 1910 roku był jej dyrektorem[1][2]. W 1911 roku odbył tournée po Europie[1]. Po wcieleniu, przemianowanej w 1918 roku na Ludową Szkołę Śpiewu Chóralnego, dawnej Szkoły Synodalnej do Konserwatorium Moskiewskiego w 1923 roku był w nim dziekanem wydziału dyrygentury chóralnej i kierownikiem katedry muzyki ludowej[1].

Opublikował pracę Osobiennosti narodno-russkoj muzykalnoj sistiemy (Moskwa 1923, wyd. 2 1961), pośmiertnie pod redakcją W. Bielajewa ukazała się także Osnowy narodnogo mnogogołosija (Moskwa 1948)[1][2].

Twórczość edytuj

W swojej działalności dyrygenckiej skupiał się niemal całkowicie na dyrygenturze chóralnej, najpierw na muzyce liturgicznej, po rewolucji bolszewickiej natomiast na kantatach rewolucyjnych i pieśni masowej[1]. W muzyce religijnej starał się przywrócić dawne formy tzw. znamiennego śpiewu, a także wykorzystać elementy rosyjskiego folkloru muzycznego[1]. W swoich dwóch pracach omawiał tematykę polifonii, systemów tonalnych i praktyce wykonawczej rosyjskiej muzyki ludowej[1].

Skomponował m.in. Pod bolszym szatrom na chór a cappella (1903), Stich o cerkownom russkom pienii na głos, chór i orkiestrę (1911), Bratskoje pominowienije gierojew na głos, chór i orkiestrę (1915, 2. wersja 1916), Requiem na głos, chór i orkiestrę (1917), Sielskochoziajstwiennaja simfonija na głos i orkiestrę (1923), W.I. Leninu – U groba na recytatora, chór i orkiestrę (1924), cykl 8 utworów fortepianowych Po Gruzji na motywach gruzińskich pieśni ludowych (1901)[1]. Napisał także operę Klara Milicz (1907)[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 45–46. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1830. ISBN 978-0-02-865528-4.

Linki zewnętrzne edytuj