Aleksandra Mano
Aleksandra Mano (ur. 22 kwietnia 1924 w Postenanie, zm. 10 sierpnia 2005) – albańska archeolożka, działaczka albańskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej.
| Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1924 |
|---|---|
| Data śmierci |
10 sierpnia 2005 |
| Zawód, zajęcie |
archeolog |
| Narodowość |
albańska |
| Tytuł naukowy |
profesor (od 1996)[1] |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Pandeli Mano (ojciec) |
Życiorys edytuj
W 1942 roku dołączyła do batalionu Çermenikës, gdzie działała w ruchu oporu przeciwko okupacji włoskiej, następnie niemieckiej[1]. Była dwukrotnie więziona i torturowana przez okupantów[1]. Jej ojciec, Pandeli Mano, oraz jedna z jej sióstr byli internowani w obozie Porto Romano w Durrës[1].
W 1955 roku ukończyła studia na Wydziale Historyczno-Geograficznym Uniwersytetu Tirańskiego i od razu podjęła pracę naukową w dziale archeologii Akademii Nauk Albanii[1]. Specjalizowała się głównie w znajomości starożytnej ceramiki[1]. Prowadziła prace wykopaliskowe w kilku miastach Albanii, m.in. we Wlorze, Durrësie i Lushnji[1].
W 1975 roku była kierownikiem Sektora Archeologii w Instytucie Historycznym Albanii, a w następnym roku została pierwszym dyrektorem Centrum Badań Archeologicznych[1]. Funkcję tę pełniła do przejścia na emeryturę[1].