Aleksy Rejchel
Aleksy Rejchel ros. Алексей Казимирович Рейхель (ur. 22 września 1833 - um. 9 maja 1871 w Petersburgu) – polski chemik, profesor Instytutu Technologicznego w Petersburgu.
Życie edytuj
W latach 1847-1851 uczęszczał do V gimnazjum w Petersburgu[1]. Po jego ukończeniu studiował technologię i chemię u profesora Iljenkowa na ówczesnym Wydziale Nauk Kameralnych Uniwersytetu Petersburskiego (1851-1855)[1]. W 1855 uzyskał stopień kandydata, po czym przez pewien czas udzielał korepetycji. Naukę kontynuował za granicą, skąd wysyłał korespondencję do czasopisma "Журнал мануфактур и торговли". Po powrocie do Petersburga był dyrektorem prywatnej fabryki. Od 1860 roku pracował w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, najpierw jako opiekun studentów, a sierpnia 1861 był starszym nauczycielem, a od 1862 profesorem technologii chemicznej[2]. W latach 1862-1868 był dziekanem, z której to funkcji zrezygnował z powodu złego stanu zdrowia[2]. W 1870 mianowany został rzeczywistym radcą stanu i członkiem Rady Ministerstwa Dóbr Państwowych[1].
Opracował i opublikował w formie litografii wykłady, które wygłosił: na temat rozwoju torfu i produktów jego suchej destylacji, na temat produkcji skór, pokostów, farbowania, olejowania, smołowania, drutu, cukru buraków i artykułów piśmiennych[1]. Ponadto opublikował także prace: „Сухая перегонка дерева” i „Обзор литературы писчебумажного производства”, Petersburg. 1860.
Pochowany na prawosławnym cmentarzu smoleńskim w Petersburgu[3].
Życie prywatne edytuj
Urodzony w rodzinie inteligenckiej, syn inżyniera komunikacji Kazimierza (1797-1870) i Anny Andriejewny z domu Tatarinowej,
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Пётр Михайлович Майков, Рейхель, Александр Казимирович, Русский биографический словарь, т. 16,Санкт-Петербург 1913, с. 28-29
- ↑ a b Пятидесятилетний юбилей С.-Петербургского практического технологического института, Санкт-Петербург 1879, С. 47, 67, 80, 186.
- ↑ Петербургский некрополь. Т. 4, Санкт-Петербург 1912. С. 569.
Literatura edytuj
- Пётр Михайлович Майков, Рейхель, Александр Казимирович, Русский биографический словарь, т. 16,Санкт-Петербург 1913, с. 28-29