Alexander Lambert
Alexander Lambert (ur. ok. 1837 lub ok. 1843 w Edynburgu – zm. 29 maja 1892) – brytyjski nurek.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Życiorys edytuj
Dane na temat biografii Alexandra Lamberta są skąpe[1]. Nie jest znana dokładna data jego narodzin[1]. Przypuszczalnie urodził się około roku 1837 lub 1843[1] w Edynburgu[1], w Szkocji[1]. Miał żonę Elizę (1854–1928)[1]. Zmarł 29 maja 1892 roku[1].
Praca edytuj
Lambert był zawodowym nurkiem. Sławę wśród współczesnych i trwałe miejsce w historii podboju głębin zapewniły mu spektakularne akcje podwodne. Pracował dla specjalizującej się w eksploracji podwodnej firmy Siebe Gorman & Co[2].
W 1880 zasłynął ryzykowną akcją w zalanym tunelu drążonym pod rzeką Severn w hrabstwie Gloucestershire[2]. Celem zejścia pod wodę było zamknięcie grodzi wodoszczelnej, co było konieczne przed próbą odpompowania wody, wypełniającej budowany tunel. Od pracy nurka zależała możliwość kontynuowania bardzo kosztownej inwestycji. W tym czasie wykonywanie prac podwodnych przez wyszkolonych nurków, wyposażonych w klasyczne skafandry z metalowymi hełmami, zasilane sprężonym powietrzem z powierzchni za pomocą ręcznej pompy, było już standardem, jeśli chodzi o stosunkowo niewielkie głębokości. Wykonanie zadania w tunelu było znacznie trudniejsze – z uwagi na o wiele większą głębokość i przede wszystkim dużą odległość od wejścia do miejsca docelowego w wyrobisku – i praktycznie niemożliwe dla nurków klasycznych – z uwagi na konieczność ciągnięcia za sobą przewodów powietrznych, które byłyby bardzo długie[2] i narażone na rozcięcie przez ostre metalowe krawędzie[3], jak również ze względu na potrzebę zastosowania sprężarek o dużej mocy[3].
W tej sytuacji firma Henry'ego Augusta Siebego zaproponowała swój nowy wynalazek – autonomiczny aparat oddechowy, opracowany przez Henry'ego Alberta Fleussa[4]. Początkowo inżynier ten zamierzał sam zejść pod wodę, używając własnego aparatu autonomicznego, w asyście Alexandra Lamberta ubranego w kombinezon klasyczny, i podjął nawet trzy próby nurkowania w tunelu. Lambert miał za zadanie ubezpieczać Fleussa, odpiąć linę, na której opuszczano inżyniera i skierować go w odpowiednią stronę. Żadna z prób nie przyniosła rezultatu. Wynalazca zdał sobie sprawę, że nie zdoła wykonać zadania, nie będąc zawodowym nurkiem. Wtedy Lambert, już wówczas ceniony najwyżej z brytyjskich nurków, podjął się zanurkowania w aparacie Fleussa, co było bardzo ryzykowne, ponieważ nie znał możliwości i ograniczeń nowego sprzętu. Po krótkim, trwającym zaledwie kilka godzin przeszkoleniu w obsłudze aparatu tlenowego pod okiem jego konstruktora, Lambert został opuszczony do tunelu, znajdującego się o 200 stóp (około 66 metrów) od powierzchni, po czym przeszedł w nim w ciemności 1000 stóp (około 300 metrów), odsunął elementy blokujące ruch odrzwi, zamknął ciężkie, stalowe wrota i po godzinie powrócił na powierzchnię. Nurek pracował w wodzie o głębokości 40 stóp (13 metrów). Odpompowywanie wody zajęło potem całe cztery tygodnie[5]. Organizm nurka miał niewątpliwie rzadko spotykaną odporność, ponieważ przy ciśnieniu panującym na tej głębokości czysty tlen staje się toksyczny[3]. Tunel odblokowany przez Lamberta, łączący Bristol i Cardiff, działa do dziś[6].
Innym spektakularnym sukcesem Lamberta było w 1885 roku wydobycie z wraku hiszpańskiego okrętu „Alphonso XIII” 90 tysięcy sztuk złota o łącznej wartości 100 000 funtów brytyjskich[1]. Żeby dotrzeć do złota, Lambert przebił się przez trzy pokłady.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Alexander Lambert. Grace's Guide to British Industrial History. [dostęp 2016-09-17]. (ang.).
- ↑ a b c Bart Bjorkman: Technology and Guts. Advanced Diver Magazine. [dostęp 2016-09-17]. (ang.).
- ↑ a b c Jacek Gussmann: Człowiek zdobywa głębiny. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1994, s. 44–45. ISBN 83-215-4047-3. (pol.).
- ↑ Christina Reed, William J. Cannon: Marine Science: Decade by Decade. books.google.pl. [dostęp 2016-09-17]. (ang.).
- ↑ The Severn Railway Tunnel. The Great Western Archive. [dostęp 2016-09-17]. (ang.).
- ↑ Rebreathers. An Introduction. SPUMS Journal. [dostęp 2016-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-18)]. (ang.).