Alfred Strużyna
Alfred Strużyna (ur. 29 czerwca 1909 w Gnieźnie, zm. 24 października 1993[1][2]) – polski żeglarz, instruktor i popularyzator żeglarstwa.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater |
Życiorys edytuj
Studiował na Politechnice Gdańskiej. Był współtwórcą Akademickiego Związku Morskiego, którego był w Gdańsku jednym z najczynniejszych prezesów. Szkolił też młodzież w jachtingu morskim (był kapitanem-instruktorem). W lipcu 1939 zajął czwarte miejsce w pełnomorskich regatach dookoła Gotlandii prowadząc jacht Panna Wodna (klasa krążownicza)[2]. Od 30 sierpnia do 9 października 1937 przeszedł kurs doskonalący dla podporuczników rezerwy w stopniu podporucznika[3].
Walczył w kampanii wrześniowej i dostał się wówczas do niemieckiej niewoli. W obozie jenieckim, spodziewając się rozszerzenia polskiego wybrzeża morskiego, szkolił przyszłych adeptów jachtingu. Po zakończeniu II wojny światowej został kapitanem naczelnym Akademickiego Związku Morskiego w Warszawie. Był jednocześnie trenerem, mierniczym jachtów oraz państwowym sędzią regatowym. W okresie stalinowskim został odsunięty od wszelkich stanowisk (później został zrehabilitowany). Działał jako rzeczoznawca w handlu zagranicznym. Od 1980 był członkiem Koła Seniorów Polskiego Związku Żeglarskiego. Pochowano go na Starych Powązkach w Warszawie[2] (kwatera 135, rząd 1, miejsce 12[4]).
Przypisy edytuj
- ↑ daty życia wg. tablicy nagrobnej
- ↑ a b c W.G., Alfred Strużyna (1909-1993), w: Żagle, nr 1/1994, s. 31, ISSN 0137-4656
- ↑ Grupa Rekonstrukcji Historycznej Bateria Motorowa Artylerii Przeciwlotniczej, UCZESTNICY KURSÓW CENTRUM WYSZKOLENIA ARTYLERII PRZECIWLOTNICZEJ W WARSZAWIE
- ↑ Sejm Wielki, Cmentarz Powązkowski, kwatera 135