Alina Ratkowska
Alina Ratkowska (ur. 1976 w Gdyni) – polska klawesynistka, profesor sztuk muzycznych, pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, dyrygentka zespołu wokalno-instrumentalnego Musica Maxima, członkini zespołu muzyki dawnej Esperanto, współzałożycielka wytwórni płytowej Sarton, dyrektor naczelna i artystyczna Polskiej Filharmonii Sinfonia Baltica im. Wojciecha Kilara w Słupsku (od 2022)[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty |
klawesyn, dyrygentura symfoniczno-operowa |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo |
Sarton |
Pomysłodawczyni i dyrektorka Festiwalu Goldbergowskiego w Gdańsku – jednego z najważniejszych festiwali muzyki dawnej w Polsce. Wyróżniona dwukrotnie przez czytelników Gazety Wyborczej nagrodą „Sztorm Roku” (2009, 2013). Laureatka m.in. I nagrody Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego im. Paoli Bernardi w Bolonii w 2005 roku. Zadebiutowała jako solistka w 2010 r. płytą J.S. Bach: Goldberg Variations. Nominowana (wielokrotnie) i uhonorowana nagrodą Akademii Fonograficznej Fryderyk 2020[2][3]. Autorka książki poświęconej trzem koncertom klawesynowym Johanna Jeremiasa du Graina[4] oraz pierwszej polskiej monografii o najsłynniejszym uczniu Bacha – Johannie Gottliebie Goldbergu[5], którego utwory zarejestrowała na płytach CD[6] oraz przygotowała krytyczne wydanie partytur z dwoma koncertami klawesynowymi tego kompozytora (wydane przez Chopin University Press)[7]. Za publikacje poświęcone Goldbergowi nagrodzona prestiżową nagrodą kulturalną miasta Gdańska Splendor Gedanensis[8].
Artystka jest również aktywną popularyzatorką współczesnej muzyki pisanej na klawesyn. Prawykonała utwory takich kompozytorów jak Krzysztof Baculewski, Weronika Ratusińska-Zamuszko, Anna Ignatowicz-Glińska, Paweł Łukaszewski, Edward Sielicki, Tadeusz Dixy, Bartosz Kowalski, Marcin Łukaszewski, Dariusz Przybylski, Mikołaj Hertel, Leszek Możdżer. Zainicjowała serię płytową, która ukazuje klawesyn – kojarzony głównie z muzyką dawną – w zestawieniu z różnymi instrumentami w repertuarze współczesnym[9]. Pierwsza część łączy klawesyn z perkusją (Leszek Lorent), druga – z saksofonem (Paweł Gusnar)[10].
Dyskografia edytuj
- 2010: J.S. Bach: Goldberg Variations [Sarton]
- 2012: Johann Jeremias du Grain - Wszystkie koncerty klawesynowe [Sarton]
- 2016: Le clavecin moderne [Sarton]
- 2018: Musica Baltica 5: Johann Gottlieb Goldberg - Harpsichord Concertos [MDG; cztery nominacje do nagrody Opus Klassik]
- 2019: Johann Gottlieb Goldberg: Complete Solo Harpsichord Works [Wydawnictwo UMFC – Chopin University Press; Fryderyk 2020]
- 2021: Le Clavecin Moderne plus Precussion, vol. 1 [Wydawnictwo UMFC – Chopin University Press]
- 2023: Le Clavecin Moderne plus Saxophone, vol. 2 [Wydawnictwo UMFC – Chopin University Press]
Przypisy edytuj
- ↑ Polska Filharmonia Sinfonia Baltica im Wojciecha Kilara, Dyrektor / Filharmonia [online], www.filharmonia.sinfoniabaltica.pl [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ dr hab. Alina Ratkowska, prof. UMFC « UMFC [online], www.chopin.edu.pl [dostęp 2020-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-01] (pol.).
- ↑ Fryderyk [online], fryderyki.pl [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ Koncerty klawesynowe Johanna Jeremiasa du Graina (?-1756) : kontekst historyczny, budowa i wybrane zagadnienia [online], Chopin University Press / eFryderyk.pl [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ l, Śladami Goldberga - pierwsza na świecie monografia poświęcona kompozytorowi z Gdańska [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne, Gdańszczanka nagrała pierwszą na świecie płytę z wszystkimi kompozycjami Goldberga. WYWIAD [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ Concerto per il Cembalo in Mi bemolle maggiore / Johann Gottlieb Goldberg [online], Chopin University Press / eFryderyk.pl [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne, 47. Splendor Gedanensis. Wyróżnieni: Ch. Niedenthal, A. Ratkowska, K. Józefowicz i Ziaja [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ Le Clavecin Moderne plus Percussion vol. 1 (Hertel, McLachlan, Karałow / Alina Ratkowska) [online], Chopin University Press / eFryderyk.pl [dostęp 2024-03-28] (pol.).
- ↑ Polskie Radio [online], Rozmowa Jakuba Kukli z Aliną Ratkowską i Pawłem Gusnarem o albumie Le Clavecin Moderne plus Saxophone, www.polskieradio.pl [dostęp 2024-03-28] (pol.), (od 24'57").