Alojzije Stjepan Mišić (ur. 10 listopada 1859 w Bosanskiej Gradišce; zm. 26 marca 1942 w Mostarze) – bośniacki duchowny katolicki, biskup ordynariusz mostarsko-duvnijski oraz administrator apostolski trebinjsko-mrkanski od 1912 roku[1].

Alojzije Mišić
ilustracja
Kraj działania

Austro-Węgry
Jugosławia

Data urodzenia

10 listopada 1859

Data i miejsce śmierci

26 marca 1942
Mostar

Administrator apostolski Diecezji trebinjsko-mrkanskiej
Okres sprawowania

1912–1942

Proboszcz parafii Banja Luka–Petrićevac
Okres sprawowania

1891–1894

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki

Prezbiterat

7 czerwca 1882

Sakra biskupia

18 czerwca 1812

Życiorys edytuj

Urodził się w Bosanskiej Gradišce w północnej Bośni i Hercegowiny. Po ukończeniu szkoły elementarnej kontynuował naukę w gimnazjum w Ivanjsce, do którego uczęszczał w latach 1866-1870. Następnie wstąpił do zakonu franciszkanów w Fojnicy. Od 1875 do 1878 studiował filozofię w Gučej Gorze, a potem do 1882 roku teologię w Ostrzyhomiu. 7 czerwca 1882 otrzymał święcenia kapłańskie. Jego pierwsza msza prymicyjna miała miejsce 15 sierpnia tego samego roku[2].

W 1884 roku został osobistym sekretarzem biskupa Banja Luki Marijana Markovicia. Poza tym pracował jako duszpasterz i katecheta w Banja Luce oraz Sarajewie. W latach 1891–1894 sprawował funkcję proboszcza parafii Banja Luka-Petrićevac, po czym przeniesiono go na probostwo w Bihaciu, a w 1903 roku z powrotem w Petrićevacu. W 1907 roku został gwardianem i dyrektorem gimnazjum franciszkańskiego w Visoko.

W 1909 roku wybrano go na prowincjała franciszkańskiej prowincji Bosna Srebrena. 5 marca 1912 roku papież Pius X prekonizował go biskupem ordynariuszem mostarsko-duvnijski oraz administratorem apostolskim diecezji trebinjsko-mrkanskiej. 18 czerwca tego samego roku miała miejsce jego konsekracja biskupia[1].

Jego rola podczas II wojny światowej jest różnie oceniana. Z jednej strony popierał on utworzenie Niezależnego Państwa Chorwackiego w 1941 roku i określał jego przywódcę Ante Pavelicia jako „wzorowego katolika”. Z drugiej zaś strony krytykował rządy ustaszów. Zmarł w 1942 roku w Mostarze w wieku 82 lat i został pochowany na cmentarzu Petrićevac w Banja Luce[3].

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj