Alvin Smith

osoba powiązana z powstaniem religii mormonów

Alvin Smith (ur. 11 lutego 1798 w Tunbridge[1], zm. 19 listopada 1823[2] w Palmyrze[3]) – amerykański rolnik i cieśla[3], brat Josepha Smitha, twórcy ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów). Potomek emigrantów z Wysp Brytyjskich osiadłych na obszarze dzisiejszych Stanów Zjednoczonych w XVII wieku. Drugi syn Lucy Mack Smith oraz Josepha Smitha seniora, odgrywał istotną rolę w rodzinnym gospodarstwie domowym. Zmarł przedwcześnie. Wpłynął na ewolucję doktrynalną mormonizmu oraz na rozwój mormońskiego kultu świątynnego. Utrwalony w kulturze świętych w dniach ostatnich, przewija się też w zewnętrznych analizach mormońskiego kanonu.

Alvin Smith
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1798
Tunbridge

Data i miejsce śmierci

19 listopada 1823
Palmyra

Zawód, zajęcie

rolnik, cieśla

Życiorys edytuj

Pochodzenie edytuj

Przodkowie Alvina ze strony ojca osiedli na obszarze dzisiejszych Stanów Zjednoczonych w pierwszej połowie XVII wieku. Pierwszy Smith, który zamieszkał na kontynencie amerykańskim, Robert, przybył do Bostonu z Anglii w 1638. Ze strony matki natomiast Alvin wywodził się ze Szkocji. Pierwszy Mack, który przybył do Ameryki Północnej, John, urodził się w Inverness. Do Salisbury w Massachusetts wyemigrował w 1669, później natomiast osiadł na stałe w Lyme w Connecticut. Jego dziadek ze strony ojca, Asael Smith, walczył w amerykańskiej wojnie o niepodległość[4].

Rola w życiu rodziny edytuj

Alvin Smith urodził się w Turnbridge w hrabstwie Orange w stanie Vermont[3]. Był drugim synem[5] Lucy Mack i Josepha Smitha seniora[6] oraz ich pierwszym dzieckiem, które przetrwało okres dzieciństwa[7]. We wczesnym okresie życia wraz z rodziną często zmieniał miejsce zamieszkania[3][8]. Uczęszczał do szkoły w Palmyrze[9].

Odgrywał istotną rolę w niezbyt stabilnym gospodarstwie domowym Smithów[10], wcześnie podjął pracę w zakładzie ciesielskim, pomagając w zebraniu funduszy na zakup gruntu w Farmington w hrabstwie Ontario w stanie Nowy Jork. Pracował później przy budowie domu rodzinnego w Manchesterze[3], również w stanie Nowy Jork, pomógł także w spłacie obciążających rodzinę długów. Ceniony w rodzinie za swe przymioty charakteru[5], wspierał młodszego brata we wczesnym okresie jego religijnej aktywności[11].

Śmierć edytuj

Zmarł w Palmyrze[12][13] na skutek powikłań podczas leczenia choroby przebiegającej z bólem brzucha, prawdopodobnie zapalenia wyrostka robaczkowego[14]. Jego zgon przyspieszyło również przedawkowanie kalomelu[15][6][16]. Na łożu śmierci prosił brata, by ten uczynił wszystko, co w jego mocy, by otrzymać płyty[16][17][11], które, wedle wierzeń świętych w dniach ostatnich, stały się później podstawą Księgi Mormona[18].

Zakończył życie bez otrzymania chrztu[19]. Był zaręczony[20] z nieznaną z imienia i nazwiska kobietą[21]. Jego narzeczona najprawdopodobniej nigdy nie wyszła za mąż. Twierdziła, że nigdy nie znajdzie mężczyzny, który zdołałby dorównać Alvinowi[20].

Pochówek edytuj

Alvina pochowano na Jonathan Swift Memorial Cemetery w Palmyrze[20]. Pogrzeb, odprawiony przez prezbiteriańskiego pastora Benjamina Stocktona[19], odbył się w Western Presbyterian Church w Palmyrze. Uroczystość zgromadziła znaczną grupę ludzi z okolicznych miejscowości. Żałobnicy wyrażali swoje kondolencje, łącząc się w żalu z rodziną, co potwierdziła w swojej relacji Lucy Smith. Reakcja pastora wszelako była zgoła odmienna[22].

Jeden z braci zmarłego, William Smith, wspomniał, że duchowny w wygłoszonym podczas niego kazaniu wyraźnie zasugerował, jakoby niebędący członkiem żadnego Kościoła Alvin znalazł się w piekle[19][23]. Joseph Smith senior zareagował na tę wypowiedź wyraźnie negatywnie. Reakcja Josepha Smitha jest trudna do jednoznacznego ustalenia. Wiadomo jednak, że krótko po śmierci brata przestał uczęszczać do któregokolwiek z okolicznych zborów czy kościołów[19]. Tragedia Smithów stała się dodatkowo pożywką dla plotek rozsiewanych przez niechętne rodzinie otoczenie[24]. Jedna z nich głosiła, że ciało Alvina zostało ekshumowane i poddane sekcji zwłok. Praktyki te uznawane były w ówczesnych Stanach Zjednoczonych za haniebne i samo posądzenie o nie odbierano jako skazę na honorze rodziny. Pragnąc uciszyć tego typu pogłoski, Smithowie wykupili ogłoszenie na łamach pisma "Wayne Sentinel"[23]. W materiale opublikowanym 25 września 1824[23]oświadczyli, że Joseph Smith senior wraz z kilkoma sąsiadami odwiedził grób Alvina i potwierdził, że zwłoki pozostają nienaruszone w mogile[23].

Miejsce w rodzinnej pamięci edytuj

Rodzina przechowywała Smitha w bardzo wyrazistych wspomnieniach. Pod koniec 1825, zatem około dwóch lat po śmierci Alvina, Joseph wyznał rodzicom, że zamierza się ożenić nawiązując do samotności odczuwanej po zgonie brata[25]. Również jego pierwszy syn, urodzony i zmarły 15 czerwca 1828, został nazwany najprawdopodobniej na pamiątkę Alvina[26][27][28].

Jednakże imię pierwszego syna Josepha i Emmy nie ze wszystkich źródeł wynika jednoznacznie i jasno. Na nagrobku dziecka w Harmony znajduje się inskrypcja Pamięci niemowlęcia, syna Josepha i Emmy Smith 15 czerwca 1828. Jeden z krewnych zapisał niemowlę w rodzinnej Biblii, używając dla jego oznaczenia imię Alvin. Emma Smith potwierdziła wszak później, że dziecko nigdy w istocie nie zostało nazwane[29].

Joseph Smith senior z chwilowo wyostrzonym słuchem i wzrokiem w ostatnich momentach przed śmiercią stwierdził, że widzi Alvina[23][30]. Don Alvin Smith, jeden z wnuków Josepha Smitha oraz jedno z dziewięciorga dzieci Alexandra Hale Smitha[31], został nazwany również na pamiątkę Alvina[32].

Należąca do Josepha Smitha kopia Manuscript History of the Church na swej okładce miała odręcznie zapisaną adnotację Pamięci Alvina Smitha. Zmarł 19 listopada, w dwudziestym piątym roku swego życia, roku 1823[33].

Rola w ewolucji doktrynalnej mormonizmu edytuj

Mimo że jego przedwczesna śmierć nastąpiła przed formalnym zorganizowaniem kościoła, Alvin Smith jest postacią kluczową w zrozumieniu niektórych aspektów mormońskiej teologii, w tym nauki o trzech królestwach chwały[5][34]. Joseph Smith miał go ujrzeć w wizji otrzymanej 21 stycznia 1836[35][36] podczas odprawiania rytuałów przygotowawczych do poświęcenia świątyni w Kirtland. Wizja ta ukazywała Alvina w królestwie celestialnym[37][36], wraz z wciąż wówczas żyjącymi rodzicami. Alvin przebywał w królestwie celestialnym mimo tego, że zmarł przed przywróceniem kapłaństwa oraz bez otrzymania ważnego chrztu. Zapis tej teofanii nie uzyskał natychmiastowej akceptacji jako część mormońskiego kanonu. Włączono go doń dopiero podczas Konferencji Generalnej z kwietnia 1976, wówczas jako dodatek do Perły Wielkiej Wartości. Od 1981 stanowi część Nauk i Przymierzy, jako ich przedostatni, 137. rozdział[36].

Wspomniana wizja była pierwszą doktrynalną wskazówką co do tego, że istnieje możliwość, by ci, którzy zmarli bez możliwości usłyszenia i zaakceptowania Ewangelii, mogli to uczynić w świecie duchów[36]. W ten sposób Alvin wywarł wpływ również na kult świątynny oraz na wprowadzony w 1840 obrzęd chrztu za zmarłych[38][39]. Jest zresztą wysoce prawdopodobne, że Alvin nie tylko odegrał rolę we wprowadzeniu tej ceremonii, ale że był również jednym z pierwszych ochrzczonych w ten właśnie sposób[40]. 13 i 14 września 1840 Joseph Smith poinformował bowiem swego leżącego na łożu śmierci ojca, że święci mogą być teraz chrzczeni za zmarłych. Umierający Joseph Smith senior zażądał, by Alvin został natychmiastowo ochrzczony[41][42]. Nie istnieją dokładne zapisy źródłowe przekazujące precyzyjną datę obrzędu, niemniej jeśli założy się, że życzenie umierającego ojca zostało natychmiastowo spełnione, w grę wchodzi połowa września 1840. Alvin został ochrzczony raz jeszcze, tym razem w 1841, prawdopodobnie już po ukończeniu i poświęceniu chrzcielnicy świątyni w Nauvoo. W obu przypadkach osobą chrzczoną w zastępstwie był Hyrum Smith[40].

Obecność w mormońskiej kulturze edytuj

Utrwalony w mormońskiej kulturze popularnej. W obrazie Joseph Smith: Prophet of the Restoration (2005) w rolę Alvina Smitha wcielił się David Nibley[43]. Imię Alvin pojawia się w zestawieniach popularnych wśród świętych w dniach ostatnich imion męskich[44]. Cykl utworów fantasy pióra Orsona Scotta Carda Opowieści o Alvinie Stwórcy zdradza dostrzegalne inspiracje historią ruchu świętych w dniach ostatnich, w tym postacią Alvina Smitha[45]. W utworach tych pojawia się też Kryształowe Miasto, nawiązujące do wizji Josepha Smitha z 1836, w której miał on ujrzeć Alvina[46].

Rola Alvina w zewnętrznej analizie mormońskiego kanonu edytuj

Alvin przewija się również w zewnętrznych analizach mormońskiego kanonu. Dopatrywano się choćby śladów obecności Alvina na kartach Księgi Mormona[47]. Próbowano przy tym z perspektywy niezwiązanych z mormonizmem dociekań badawczych usytuować ją w ramach psychobiografii Josepha Smitha[47]. W podobny sposób usiłowano połączyć datę śmierci Alvina z wewnętrzną chronologią mormońskiej świętej księgi[48].

Inni trop związany z umieszczeniem Alvina w Księdze Mormona posuwają znacznie dalej. Widzą w nim mianowicie pierwowzór brata Jereda, głównej postaci Księgi Etera[49]. Początkową przywódczą rolę brata Jereda w jeredyckiej migracji na starożytny kontynent amerykański zestawia się tutaj z pierworodnym statusem Alvina w rodzinie Smithów. Późniejsze przejęcie jeredyckiego tronu przez Orihaha, najmłodszego syna Jereda, miałoby w tym ujęciu symbolizować przejęcie przywództwa rodziny przez Josepha Smitha[50].

Dostrzegano w okolicznościach śmierci Alvina paralele do historii otrucia Lehontiego zapisanej w czterdziestym siódmym rozdziale Księgi Almy[51].

Wydarzenia, które zgodnie z mormońską doktryną doprowadziły do pozyskania i przetłumaczenia tekstu źródłowego Księgi Mormona, również bywały wyjaśniane poprzez nawiązana do Alvina. Coroczne wizyty Josepha Smitha na wzgórzu Kumorah (1823-1827) widziano jako próbę radzenia sobie z podświadomym poczuciem winy za śmierć brata[52]. Dalsze spekulacje łączące Alvina z tekstem Księgi Mormona obejmują chociażby rzekomy związek jego imienia z imieniem Nefiego, pierwszego nefickiego króla[26].

Przypisy edytuj

  1. The Joseph Smith Papers: Joseph Smith Pedigree Chart. [w:] Home [on-line]. josephsmithpapers.org. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  2. Douglas J. Davies: Joseph Smith, Jesus, and Satanic opposition : atonement, evil and the Mormon vision. Burlington, Vt.: Ashgate Publishing, 2010, s. 83. ISBN 978-140-940-649-5.
  3. a b c d e The Joseph Smith Papers: Smith, Alvin. [w:] People [on-line]. josephsmithpapers.org. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  4. Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 1361. ISBN 978-0-02-904040-9.
  5. a b c Richard Lloyd Anderson: The Alvin Smith Story: Fact and Fiction. [w:] The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints [on-line]. churchofjesuschrist.org, August 1987. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  6. a b Terrie Lynn Bittner: Alvin Smith: Noble, Generous, and Faithful Brother to a Prophet. [w:] History of Mormonism [on-line]. historyofmormonism.com, 2013-06-11. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  7. Brown 2006 ↓, s. 128.
  8. Richard L. Bushman: Joseph Smith: Rough Stone Rolling: A Cultural Biography of Mormonism's Founder. New York: Alfred A. Knopf, 2005, s. 19. ISBN 1-4000-4270-4.
  9. Davis 2016 ↓, s. 31.
  10. Shepard 2008 ↓, s. 296.
  11. a b Susan Evans McCloud: The brothers of the Prophet Joseph Smith. [w:] Deseret News [on-line]. deseret.com, 2015-02-22. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  12. Joseph Smith Sr. Genealogical Website: SMITH, Alvin. josephsmithsr.com. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
  13. Smith, Alvin, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 8296, ISBN 1-57345-822-8.
  14. Douglas J. Davies: The Mormon culture of salvation : force, grace and glory. Burlington, Vt.: Ashgate Publishing, 2003, s. 86. ISBN 978-0-7546-1330-5.
  15. Smith, Alvin, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 8297, ISBN 1-57345-822-8.
  16. a b Richard L. Bushman: Joseph Smith: Rough Stone Rolling: A Cultural Biography of Mormonism's Founder. New York: Alfred A. Knopf, 2005, s. 46. ISBN 1-4000-4270-4.
  17. Brown 2006 ↓, s. 131.
  18. The Joseph Smith Papers: Gold plates. [w:] Glossary [on-line]. josephsmithpapers.org. [dostęp 2021-08-18]. (ang.).
  19. a b c d Jubal Lotze: Joseph Smith's Vision of the Celestial Kingdom: Context, Content, Ritualization, Canonization and Theological Implications. Provo: Brigham Young University, 2020, s. 102.
  20. a b c Alvin Smith Grave Site, Palmyra, New York. [w:] BYU Virtual Tours [on-line]. byujourneys.org. [dostęp 2021-08-20]. (ang.).
  21. Kenneth Mays: Portraits of the Past: Alvin Smith's grave. [w:] Deseret News [on-line]. deseret.com, 2011-03-31. [dostęp 2021-08-20]. (ang.).
  22. Dan Vogel: Joseph Smith: The Making of a Prophet. Salt Lake City: Signature Books, 2004, s. 55. ISBN 978-1-56085-179-0.
  23. a b c d e Douglas J. Davies: The Mormon culture of salvation : force, grace and glory. Burlington, Vt.: Ashgate Publishing, 2003, s. 88. ISBN 978-0-7546-1330-5.
  24. Douglas J. Davies: The Mormon culture of salvation : force, grace and glory. Burlington, Vt.: Ashgate Publishing, 2003, s. 87-88. ISBN 978-0-7546-1330-5.
  25. Douglas J. Davies: The Mormon culture of salvation : force, grace and glory. Burlington, Vt.: Ashgate Publishing, 2003, s. 87. ISBN 978-0-7546-1330-5.
  26. a b Morain 2013 ↓, s. 180.
  27. The Joseph Smith and Emma Hale Smith Historical Society: Smith Children that did not survive. josephsmithsr.com. [dostęp 2021-02-03]. (ang.).
  28. Jubal Lotze: Joseph Smith's Vision of the Celestial Kingdom: Context, Content, Ritualization, Canonization and Theological Implications. Provo: Brigham Young University, 2020, s. 107.
  29. The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints: Joseph and Emma Hale Smith Family. [w:] Church History Topics [on-line]. churchofjesuschrist.org. [dostęp 2021-08-24]. (ang.).
  30. Jubal Lotze: Joseph Smith's Vision of the Celestial Kingdom: Context, Content, Ritualization, Canonization and Theological Implications. Provo: Brigham Young University, 2020, s. 103.
  31. Romig 2011 ↓, s. 25-26.
  32. Romig 2011 ↓, s. 25.
  33. Morain 2013 ↓, s. 180-181.
  34. Chad Nielsen: Saving Alvin. [w:] Times and Seasons [on-line]. timesandseasons.org, 2020-05-29. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  35. Smith, Alvin, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 8297-8298, ISBN 1-57345-822-8.
  36. a b c d Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 404-424. ISBN 978-0-02-904040-9.
  37. Bennett 2005 ↓, s. 41.
  38. Baugh 2002 ↓, s. 43.
  39. Bennett 2005 ↓, s. 41-42.
  40. a b Baugh 2002 ↓, s. 49.
  41. Bennett 2005 ↓, s. 42.
  42. Chapter 10 The House of the Lord, [w:] Glen M. Leonard, Nauvoo: A Place of Peace, a People of Promise [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2002, lokalizacja 5231, ISBN 978-1-57008-746-2.
  43. Mormon Literature & Creative Arts: Joseph Smith: Prophet of the Restoration (2005). mormonartsstg.lib.byu.edu. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  44. Breanna Olaveson: 60 LDS-Inspired Baby Name Ideas For Expecting Parents. [w:] Utah Valley360 [on-line]. utahvalley360.com, 2016-09-22. [dostęp 2021-08-18]. (ang.).
  45. Alma Jean Porschet: Orson Scott Card: Without Joseph Smith and Mormonism There Would Be No Seventh Son, No Red Prophet, No Alvin Maker. Brockport, New York: The College at Brockport: State University of New York, 1994, s. 20.
  46. Alma Jean Porschet: Orson Scott Card: Without Joseph Smith and Mormonism There Would Be No Seventh Son, NoRed Prophet, No Alvin Maker. Brockport, New York: The College at Brockport: State University of New York, 1994, s. 21.
  47. a b Anderson 2013 ↓, s. 160.
  48. Anderson 2013 ↓, s. 165.
  49. Morain 2013 ↓, s. 178-179.
  50. Morain 2013 ↓, s. 179.
  51. Goff 2005 ↓, s. 351.
  52. Morain 2013 ↓, s. 179-180.

Bibliografia edytuj