Amanda Lee Koe (ur. w 1988 w Singapurze[1]) – pisarka i autorka opowiadań. Najbardziej znana jest ze swojej debiutanckiej powieści Delayed Rays of A Star, wydanej przez Doubleday w lipcu 2019 roku oraz z otrzymanego tytułu najmłodszej laureatki Singapore Literature Prize[1].

Amanda Lee Koe
Ilustracja
Koe w Nowym Jorku, 2019
Data i miejsce urodzenia

1988
Singapur

Zawód, zajęcie

pisarka

Alma Mater

Uniwersytet Columbia

Dzieciństwo i edukacja edytuj

Amanda Lee Koe urodziła się w 1988 roku w Singapurze[1] jako najstarsza córka, jej rodzice pracowali dla linii lotniczej Singapore Airlines[2]. W okresie dzieciństwa oglądała bajki Disneya oraz filmy z gatunku sztuki walki, co wykorzystywała jako inspirację do zabawy w odgrywanie ról razem z rodzeństwem[3].

W szkole często buntowała się przeciw panującym zasadom, a kiedy zaczęła romantyczną relację z inną dziewczyną, Koe została skierowana na terapię konwersyjną. W okresie szkolnym pogłębiła swoje zainteresowanie kulturą społeczności LGBTQ+, a zwłaszcza kinem queerowym, dlatego po ukończeniu szkoły rozpoczęła studia z filmoznawstwa w Singapurze[2]. Fascynacja postacią biseksualnej Marlene Dietrich wzbudziła u niej zainteresowanie kulturą Republiki Weimarskiej, dadaizmem i surrealizmem[3]. W wieku dwudziestu kilku lat, Koe porzuciła dotychczas podejmowane prace dorywcze i zajęła się pisaniem[2].

Kariera pisarska edytuj

W 2014 za swój debiutancki zbiór opowiadań Ministry of Moral Panic[4] Koe otrzymała Singapore Literature Prize w kategorii fikcja w języku angielskim (jako najmłodsza laureatka tej nagrody)[5]. Zwycięstwo zagwarantowało jej udział w rezydencji twórczej dla pisarzy na Uniwersytecie w Iowa, niedługo później otrzymała również stypendium pozwalające jej na podjęcie studiów pisarskich na Uniwersytecie Colombia. Pieniądze z wygranej nagrody literackiej przeznaczyła na przeprowadzkę do Nowego Jorku[5].

Fascynacja postacią Marlene Dietrich i seria przypadków przywiodła Lee Koe pomysł na pierwszą powieść Delayed Rays of a Star, fikcyjną historię splatającą ze sobą prawdziwe postaci: Dietrich, Annę May Wong i Leni Riefenstahl. Książka uzyskała wyróżnienie jako najlepsza praca na roku na uniwersytecie i niedługo później, w 2019 roku, została wydana przez Doubleday[3].

W 2020 roku zbiór Ministerstwo moralnej paniki ukazał się w Tajfunach w polskim przekładzie Mikołaja Denderskiego[6].

Życie prywatne edytuj

Wśród swoich literackich inspiracji Koe wymienia dzieła Sørena Kierkegaarda, Yasunariego Kawabaty i wczesną twórczość Vladimira Nabokova[2]. Podkreśla również rolę kina dla swojej twórczości, wyróżniając filmy Hiroszima, moja miłość (Alain Resnais i Marguerite Duras), Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela (Chantal Akerman), Upadłe anioły (Wong Kar-Wai) oraz Szepty i krzyki (Ingmar Bergman) jako te, które wywarły na nią znaczący wpływ[2].

Koe identyfikuje się jako osoba queerowa[3]. Mieszka na Brooklynie ze swoją partnerką Kirsten Tan, reżyserką z Singapuru[7].

Przypisy edytuj

  1. a b c Michał Nogaś, Musiałam ukrywać to, kim jestem. Singapur jest miejscem do życia tylko dla „normalnych” [online], Gazeta Wyborcza, 27 kwietnia 2021 [dostęp 2024-02-14] (pol.).
  2. a b c d e Leah Dworkin: A Secret Cut in History: Amanda Lee Koe Interviewed by Leah Dworkin – BOMB Magazine. Bomb Magazine, 2019-07-11. [dostęp 2024-02-14]. (ang.).
  3. a b c d Emily Ding: Imagining the Secret Queer Lives of Legendary Movie Stars. Electric Literature, 2019-07-10. [dostęp 2024-02-14]. (ang.).
  4. Amanda Lee Koe [online], Prose.sg, 2019 [dostęp 2024-02-17] (ang.).
  5. a b Olivia Ho, Melissa Sim, Winning the Singapore Literature Prize, what good is it? [online], The Straits Times, 13 sierpnia 2018 [dostęp 2024-02-14] (ang.).
  6. Ministerstwo moralnej paniki [online], Tajfuny, 2020 [dostęp 2024-02-14] (pol.).
  7. Olivia Ho, Local authors going global [online], The Straits Times, 9 lipca 2019 [dostęp 2024-02-14] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj