Amiralitetshuset
Amiralitetshuset (pol. Budynek Admiralicji) – budynek położony przy Amiralitetsbacken 1 na wyspie Skeppsholmen w Sztokholmie. Został wzniesiony w latach 1647–1650 jako siedziba szwedzkiej admiralicji i przebudowany na koszary w latach 1844–1846 według projektu Fredrika Bloma. Obecnie jest siedzibą Svenska Turistföreningen (Szwedzkiego Związku Turystycznego).
 Fasada budynku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Skeppsholmen, |
| Typ budynku |
obiekt publiczny |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Amiralitetskollegium |
| Rozpoczęcie budowy |
1647 |
| Ukończenie budowy |
1650 |
| Ważniejsze przebudowy |
1844–1846, 1952 |
| Pierwszy właściciel |
Amiralitetskollegium |
Położenie na mapie regionu Sztokholm  | |
Położenie na mapie Szwecji  | |
 59°19′32,0″N 18°04′52,5″E/59,325556 18,081250
| |
Historia edytuj
Amiralitetshuset został zbudowany w latach 1647–1650, prawdopodobnie według projektu holenderskiego architekta Louisa Gillisa. Mieściła się w nim kancelaria admiralicji, sala posiedzeń, a najwyższym piętrze magazyn żeglarski. Budynek był wielokrotnie przebudowywany, ale zachował pierwotny portal z piaskowca. W 1680 flota szwedzka przeniosła się do Karlskrony, a budynek admiralicji zamieniono na szpital morski a później na siedzibę królewskiego archiwum. W 1758 archiwum zostało przeniesione, a budynek adaptowano na magazyn mąki. Od 1794 używany był on częściowo jako koszary.
W 1825 gmach admiralicji stał się ponownie bazą floty. Zlecenie przebudowy podupadłego budynku w całości na koszary otrzymał podpułkownik floty, architekt Fredrik Blom. Budynek został przebudowany w latach 1844–1846[1][2]. Frederik Blom przedłożył początkowo propozycję utrzymaną w stylu prostego neoklasycyzmu, ale w 1844 zmienił projekt na założenie utrzymane w duchu architektury romantycznej, ze szczytami i wystającymi wieżami, którą to propozycję zatwierdził król Oskar I, miłośnik gotyku. Ostatecznie powstał rozczłonkowany budynek w stylu swobodnie potraktowanego „niderlandzkiego renesansu”, w nawiązaniu do jego początków[3]. Budynek odznacza się pionową artykulacją podkreśloną narożnymi wieżyczkami zwieńczonymi ostrymi hełmami. Jego płaski i szeroki korpus ożywiają schodkowe szczyty i lukarny w dachu[4].
W 1935 Amiralitetshuset zyskał status pomnika narodowego (szw. statligt byggnadsminne). W 1952 budynek został ponownie przebudowany według projektu architekta Rudolfa Cronstedta z przeznaczeniem na kancelarie Ostkustens marindistriktsstab, którą to funkcję pełnił do 1982. W 1997 dokonano renowacji i adaptacji wnętrz budynku na biura[2]. Obecnie mieści się w nim siedziba Svenska Turistföreningen (Szwedzkiego Związku Turystycznego)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Stockholms Sjögård: Amiralitetshuset (Kasern 1). [dostęp 2013-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-07)]. (szw.).
- ↑ a b Statens fastighetsverk: Amiralitetshuset på Skeppsholmen. [dostęp 2013-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-21)]. (szw.).
- ↑ Bedoire 2012 ↓, s. 90.
- ↑ Mårtelius i in. 2009 ↓, s. 132–133.
Bibliografia edytuj
- Fredric Bedoire: Stockholms byggnader – Arkitektur och stadsbild. Stockholm: Norstedts, 2012. ISBN 978-91-1-303652-6. (szw.).
- Johan Mårtelius, Bengt O. H. Johansson, Rasmus Wærn, Olof Hultin: Guide till Stockholms arkitektur. Stockholm: Arkitektur Förlag AB, 2009. ISBN 978-91-86050-72-6. (szw.).