Anastasija Koreń

Anastasija Koreń, ukr. Анастасія Корень (ur. 1908, zm. 1967) – ukraińska rolniczka zaangażowana w pomoc Polakom podczas rzezi wołyńskiej.

Anastasija Koreń

Анастасія Корень

Data urodzenia	1908
Data śmierci	1967
Zawód, zajęcie	rolniczka
Miejsce zamieszkania	Aleksandrówka
Narodowość	Ukrainka
Małżeństwo	Mykoła Koreń
Dzieci	Oleksij, Halyna, Jewhenia
Odznaczenia

Anastasija Koreń wraz z mężem Mykołą prowadzili gospodarstwo rolne w Aleksandrówce na Wołyniu. Mieli czworo dzieci: Oleksija, Halynę, Jewhenię oraz Ninę (ur. 1944 r.).

11 lipca 1943 roku oddziały OUN-UPA zamordowały w kościele w Kisielinie ok. 90 Polaków uczestniczących w niedzielnej mszy, a w okolicznym lesie pojawili się uzbrojeni ludzie, co oznaczało, że wszystkim mieszkającym w okolicy Polakom grozi śmierć z rąk członków OUN-UPA. Wieczorem 15 lipca 1943 roku szwagier Mykoły, Pawło Kyc, przyprowadził do domu Koreniów dzieci polskiego małżeństwa Adamowiczów: dziewięcioletnią Teresę, pięcioletniego Janusza, trzyletnią Stanisławę oraz półtorarocznego Henryka. Natychmiast po tym, jak Koreniowie ukryli dzieci w spiżarni, do gospodarstwa przyszli członkowie OUN-UPA. Szukali Polaków. Koreniowie, mając świadomość, że za udzielanie pomocy Polakom także im groziła śmierć, zapewnili, że w domu nie ma Polaków. Przez kilka kolejnych tygodni dzieci w ciągu dnia ukrywały się w polach, a nocą w stodole Koreniów. W sierpniu rodzice dzieci podjęli decyzję o ich rozdzieleniu. Najstarszą Teresę wraz babcią Teklą ukryto u małżeństwa Jewhenii i Prokopa Bondaruków, dzięki którym przeżyły wojnę. Małżeństwo Adamowiczów z trójką młodszych dzieci ukryło się w bunkrze na polu. Zostali zamordowani podczas jednego z wyjść z kryjówki.

W 1944 roku Mykoła zachorował i zmarł. Anastasija nie wyszła ponownie za mąż i samodzielnie prowadziła gospodarstwo i wychowywała dzieci.

W 2023 roku za swoją postawę podczas uroczystości w Belwederze w Warszawie małżeństwo Koreniów zostało pośmiertnie wyróżnione Medalami Virtus et Fraternitas.