Anastazja Barnimówna

Anastazja Barnimówna (ur. w okr. 12391245, zm. 15 marca 1317 w Rybnicy[1][2]) – żona Henryka I Pielgrzyma, księcia meklemburskiego na Wyszomierzu, córka Barnima I Dobrego, księcia szczecińskiego i pomorskiego oraz Marianny.

Anastazja Barnimówna
księżniczka szczecińska i pomorska;
księżna meklemburska na Wyszomierzu
Jako żona

Henryka I Pielgrzyma

Dane biograficzne
Dynastia

Gryfici

Data urodzenia

w okr. 12391245

Data i miejsce śmierci

15 marca 1317
w Rybnicy

Miejsce spoczynku

w kościele franciszkańskim w Wyszomierzu(inne języki)

Ojciec

Barnim I

Matka

Marianna

Mąż

Henryk I Pielgrzym

Dzieci

Ludgarda,
Henryk II Lew,
Jan III

Życiorys edytuj

Anastazja występuje w meklemburskich dokumentach źródłowych od 29 sierpnia 1273. Najpóźniej w 1260 wyszła za mąż za Henryka I Pielgrzyma. W latach 1272–1287 sprawowała regencję w imieniu małoletnich synów, na skutek pielgrzymki do Ziemi Świętej jej męża oraz okresu niewoli saraceńskiej, w jakiej pozostawał w Kairze i Babilonie[1].

Oprawa wdowia Anastazji opiewała ziemie położone na wyspie Poel. Zmarłą 15 marca 1317 pochowano bez sarkofagu[potrzebny przypis], w kościele franciszkańskim w Wyszomierzu(inne języki)[3].

Rodzina edytuj

Ze związku małżeńskiego z Henrykiem I Pielgrzymem pochodziło troje znanych dzieci:

Genealogia edytuj

Bogusław II
ur. w okr. 1178–1184
zm. 23 lub 24 I 1220 lub 1221
Mirosława
ur. w okr. 1190–1195
zm. p. przed 2 II 1237
Eryk X Knutsson
ur. ok. 1180
zm. 10 IV 1216
Rycheza duńska
ur. ?
zm. ?
         
     
  Barnim I Dobry
ur. zap. ok. 1210
zm. 13 lub 14 XI 1278
Marianna
ur. 1215
zm. 27 VI 1252
     
   
Henryk I Pielgrzym
ur. po 1230
zm. 2 I 1302
OO   najp. 1260
Anastazja Barnimówna
 (ur. w okr. 1239–1245,
zm. 15 III 1317)
                   
                   
         
Jan III
ur. po 1266
zm. 27 V 1289
Henryk II Lew
ur. po 14 IV 1266
zm. 21 lub 22 I 1329
Ludgarda
ur. 1261
zm. 12 XII 1283

Przypisy edytuj

  1. a b c E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 155-156.
  2. ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt IIA. Poznań: 1937.
  3. Ulpts, Ingo Ulpts – Die Bettelorden in Mecklenburg. Werl 1995, str. 184

Bibliografia edytuj