Anchiceratops

	Anchiceratops
	Brown, 1914
	Okres istnienia: 78–74 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	dinozaury
Rząd	dinozaury ptasiomiedniczne
Podrząd	Cerapoda
Infrarząd	ceratopsy
Rodzina	Ceratopsidae
Podrodzina	Chasmosaurinae
Rodzaj	anchiceratops
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Anchiceratops (Anchiceratops) – rogaty, czworonożny dinozaur z rodziny ceratopsów (Ceratopsidae). Spokrewniony z triceratopsem.

Nazwa rodzajowa Anchiceratops oznacza prawie rogatą twarz.

Opis edytuj

Anchiceratops posiadał dwa rogi nad oczami i jeden mniejszy róg na nosie. W kryzie znajdowały się dwa otwory (prawdopodobnie okryte skórą), które zmniejszały jej ciężar. Tak jak inne ceratopsy miał bezzębny pysk, podobny do papuziego dzioba.

Wielkość edytuj

Anchiceratops miał ok. 6 m długości. Anchiceratops longirostris ważył ok. 1200 kg; czaszka Anchiceratops ornatus należy do większego zwierzęcia, porównywalnego z pentaceratopsem, który osiągał do ok. 2500 kg masy ciała^[1].

Występowanie edytuj

Anchiceratops występował w okresie późnej kredy -(ok. 78-74 mln lat temu) - na terenach Ameryki Północnej. Jego szczątki znaleziono w Kanadzie na obszarze prowincji Alberta.

Historia odkryć edytuj

Pierwsze szczątki anchiceratopsa zostały odnalezione przez Barnuma Browna w 1912 i nazwane przez niego w 1914.

Gatunki edytuj

Anchiceratops ornatus (Brown, 1914)
Anchiceratops longirostris (Sternberg, 1924)

Przypisy edytuj

↑ Nicholas R. Longrich. Titanoceratops ouranos, a giant horned dinosaur from the Late Campanian of New Mexico. „Cretaceous Research”. 32 (3), s. 264-276, 2011. DOI: 10.1016/j.cretres.2010.12.007. (ang.).

Bibliografia edytuj

The Horned Dinosaurs (Peter Dodson - Princeton University Press 1996)

Galeria edytuj

Czaszka

[Titanoceratops-1] Nicholas R. Longrich. Titanoceratops ouranos, a giant horned dinosaur from the Late Campanian of New Mexico. „Cretaceous Research”. 32 (3), s. 264-276, 2011. DOI: 10.1016/j.cretres.2010.12.007. (ang.).

[1]