Andrea Fortunato

Andrea Fortunato (ur. 26 lipca 1971, zm. 25 kwietnia 1995) – włoski piłkarz grający w linii obrony. Występował w Juventusie i w narodowej reprezentacji Włoch. Zmarł w wieku 23 lat po ponad roku zmagania się z białaczką.

Andrea Fortunato

Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1971 Salerno
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 1995 (żył 23 lata) Perugia
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1991 Como 43 (0) 1991–1992 Pisa 25 (0) 1992–1993 Genoa C.F.C. 35 (3) 1993–1995 Juventus F.C. 27 (1) W sumie: 130 (4)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1993 Włochy 1 (0)

Urodzony w Salerno, Fortunato był jednym z najbardziej perspektywicznych piłkarzy w Italii na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Wschodzący talent zaliczył krótką, ale udaną przygodę z piłką nożną zanim dotknęła go tragedia. Zawodnik zaczął profesjonalną karierę w klubie Como w wieku 17 lat, gdzie od początku grał jako lewy obrońca. Młody gracz z Salermo zagrał 16 spotkań w swoim pierwszym sezonie w Lariani, po którym klub spadł do Serie C. To właśnie podczas regularnych występów w Como młody Andrea ściągnął na siebie oczy większych klubów - w szczególności przedstawicieli Genoa CFC. Z klubem z Genui Fortunato podpisał kontrakt w 1991 roku, ale został od razu wypożyczony do Pisy na sezon 1991/92.

Po regularnych występach w klubie z Pizy, włodarze Genoi zdecydowali że w sezonie 1992/93 Andrea będzie występował w ekipie Rossoblu. Grał tam między innymi z inną wschodzącą gwiazdą piłki nożnej, Christianem Panucci. W swoim pierwszym sezonie w Serie A Fortunato grał na tyle dobrze, że zwrócił uwagę ówczesnego trenera Juventusu, Giovanniego Trapattoniego, który sprowadził go do ekipy Bianconerich. W Juve młody obrońca otrzymał biało-czarną koszulkę z numerem 3, należącym w latach 80. do znakomitego lewego obrońcy Antionio Cabriniego.

Znakiem firmowym Fortunato były częste rajdy lewą stroną boiska i dokładne podania lewą nogą, które docierały m.in. na głowy Roberto Baggio i Gianluci Vialli. Czuł się on częścią drużyny nie tylko na boisku, ale także poza nim. Jego osobisty urok i osobowość sprawiły, że zaskarbił sobie sympatię wielu osób. Wśród nich był także Arrigo Sacchi, ówczesny trener reprezentacji narodowej Włoch, który nazwał go "objawieniem włoskiego futbolu" i powołał zawodnika Juventusu na jego - jak się później okazało - jedyny mecz w Squadra Azzurra. Było to spotkanie z Estonią, 22 września 1993 w Tallinnie. Fortunato zajął miejsce Paolo Maldiniego i grał wspólnie z Franco Baresim w wygranym przez Włochów 3-0 meczu. Zawodnik pokazał podobne atrybuty do Paolo Maldiniego i był w planach Sacchiego na Mistrzostwa Świata w 1994 roku.

Andrea Fortunato wydawał się być gotowym na podbój międzynarodowego futbolu, ale forma zawodnika wyraźnie spadła w krótkim czasie bez, jak się wydawało, żadnego powodu. Po serii badań, w maju 1994, lekarze ogłosili, że Andrea cierpi na rzadką odmianę białaczki. Po przeszczepie szpiku kostnego, Fortunato doszedł do siebie i został powołany do kadry meczowej przez Marcello Lippiego na ligowe spotkanie z Sampdorią, które odbyło się 22 lutego 1995.

Wszystko wydawało się być na dobrej drodze, ale Fortunato zaraził się zapaleniem płuc i nigdy nie wyzdrowiał - zmarł 25 kwietnia 1995. Tego wieczoru włoska reprezentacja grała mecz z Litwą w Wilnie - Azurri zwyciężyli i zadedykowali wygraną zmarłemu koledze. Zanim zmarł, Andrea wypowiedział słowa: "Nigdy nie przypuszczałem, że spacer może być tak cudowną rzeczą". W sezonie 1995/96 Juventus pod wodzą Lippiego wygrał Serie A po raz 23. w historii, triumf ten znany jest jako Scudetto Fortunato. Zostało mu także zadedykowane zwycięstwo w Superpucharze Włoch.

Bibliografia

• JuvePoland.com. juvepoland.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-05)].