Andreas Grüntzig
Andreas Roland Grüntzig (ur. 25 czerwca 1939 w Dreźnie, zm. 27 października 1985 w Forsyth) – niemiecki kardiolog, który miał znaczący wpływ na obraz późniejszej kardiologii interwencyjnej. Opracował technikę angioplastyki balonowej i pierwszy przeprowadził udane poszerzenie zwężonej tętnicy wieńcowej serca w 1977[1].
| Data i miejsce urodzenia |
25 czerwca 1939 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 października 1985 |
| Zawód, zajęcie |
kardiolog |
| Narodowość |
niemiecka |
| Alma Mater |
Życiorys edytuj
Świadectwo maturalne uzyskał w szkole im. Św. Tomasza w Lipsku w 1957 z najwyższym wyróżnieniem. Po ucieczce do Niemiec Zachodnich w 1958 rozpoczął studia medyczne na uniwersytecie w Heidelbergu, które ukończył w 1964. Pod koniec lat sześćdziesiątych Grüntzig dowiedział się o procedurze angioplastyki opracowanej przez Amerykanina Charlesa Dottera na wykładzie we Frankfurcie w Niemczech i poświęcił się tej idei. W 1969 przeniósł się do Szwajcarii. W 1971 pracował pod kierunkiem Eberharda Zeitlera (pierwszy w Europie wykonał poszerzenie zwężonej tętnicy udowej z zastosowaniem metody Dottera) w Engelskirchen, gdzie nauczył się angioplastyki naczyń obwodowych techniką Dottera.
Po skonstruowaniu w 1974 nowego cewnika do poszerzania tętnic obwodowych 16 września 1977 wykonał pierwsze udane przezskórne poszerzenie zwężonej tętnicy wieńcowej (PCI). Podczas cewnikowania serca poszerzył krótkie 80% zwężenie tętnicy międzykomorowej przedniej przywracając normalny przepływ krwi i oszczędził pacjentowi operacji obejścia (by-passy)[2]. Po dziesięciu latach badania kontrolne wykazały, że poszerzone zwężenie jest drożne. Jego pierwsze cztery przypadki zostały przedstawione na zjeździe American Heart Association[3]. Swoim doniesieniem przyciągnął uwagę i sceptycyzm środowiska medycznego. Dziś jego osiągnięcia są uznawane na całym świecie i uważany jest za pioniera kardiologii interwencyjnej.
Obecnie angioplastyka wieńcowa stosowana w leczeniu zwężeń tętnic wieńcowych zyskała uznanie na całym świecie i jest stale rozwijana, na przykład za pomocą wprowadzenia stentów wieńcowych i stentów powlekanych substancjami hamującymi przerost śródbłonka naczyń w miejscu poszerzenia.
Grüntzig zginął wraz z żoną, gdy ich awionetka rozbiła się w Forsyth (Georgia) w Georgii 27 października 1985.
W Szwajcarii utworzono Fundację im. Andreasa Rolanda Grüntziga, która wspiera młodych adeptów medycyny w nabywaniu umiejętności i dalszego rozwoju w angiologii technik przez niego wprowadzonych[4]. Niemieckie Towarzystwo Kardiologiczne ufundowało doroczną nagrodę im. Andreasa Grüntziga w wysokości 5000 € przyznawaną podczas dorocznego zjazdu towarzystwa młodym medykom zajmującym się angioplastyką[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Andreas Grüntzig. TRANSLUMINAL DILATATION OF CORONARY-ARTERY STENOSIS. The Lancet, wydanie 1(8058), 4 lutego 1978, pmid =74678| s. 263.
- ↑ Harold Ellis: A history of surgery. London, 2001, s. 235, |https://books.google.de/books?id=OsZWFyUYtDQC&dq=Charles+Dubost&pg=PA234&redir_esc=y#v=onepage&q=Charles%20Dubost&f=false ISBN 1-84110-181-8
- ↑ A. R. Grüntzig, A.Senning, WE Siegenthaler: „Nonoperative dilatation of coronary-artery stenosis: percutaneous transluminal coronary angioplasty. W:” N Engl J Med. 301 (2), 12 lipca 1979, s. 61–68.
- ↑ Über die Stiftung [online], Andreas Grüntzig Stiftung [dostęp 2020-09-23] (niem.).
- ↑ Andreas-Grüntzig-Forschungspreis [online] [dostęp 2020-09-23] (niem.).