Andrew Falkiewicz
Andrew Wallis Falkiewicz[1], właściwie Andrzej Tadeusz Falkiewicz (ur. 26 lutego 1929 we Lwowie) – dyplomata i przedsiębiorca w Stanach Zjednoczonych pochodzenia polskiego.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dyplomata, przedsiębiorca |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość |
polska |
Tytuł naukowy | |
Alma Mater | |
Partia | |
Rodzice |
Maria, Tadeusz |
Małżeństwo |
Deborah |
Dzieci |
Andreas, Bożena |
Życiorys edytuj
Urodził się 26 lutego 1929 we Lwowie[2]. Jest synem dr. Tadeusza Falkiewicza (lekarz neurolog we Lwowie) i Marii Stefanii z rodu baronów Wallisch (córka nadleśniczego Emila Wallischa)[3][4][5]. Miał brata Rafała (poniósł śmierć w katastrofie samolotu)[4][6]. Do 1939 zamieszkiwał wraz z rodziną przy ulicy Sobińskiego 8a we Lwowie[7].
Podczas II wojny światowej po nastaniu okupacji sowieckiej został deportowany z matką i bratem w głąb ZSRR (tereny kazachskie), gdzie spędził 2,5 roku[3][4][5]. Po uwolnieniu w 1941 wraz z Wojskiem Polskim ewakuował się z ZSRR[5]. Później trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie w Szkocji spotkał się z ojcem, pełniącym tam obowiązki lekarza Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[3]. Po wojnie przebywał początkowo w Wielkiej Brytanii[4][5]. Ukończył studia techniczne na Uniwersytecie Edynburskim, gdzie w 1949 uzyskał tytuł Bachelor of Science 1 klasy[6][2]. Przez sześć miesięcy pracował w fabryce Forda[3].
Następnie wraz z rodziną wyemigrował do Stanów Zjednoczonych (ojciec otworzył tam praktykę lekarską)[3][4][5]. Od 1953 do 1955 służył w armii amerykańskiej, otrzymując przydział do służby wywiadowczej i łączności[2]. W latach 1955-1956 i 1956-1962 kontynuował kształcenie na Uniwersytecie Georgetown, gdzie uzyskał stopień doktora filozofii z zakresu matematyki[6][2].
Od 1956 do 1972 był zatrudniony w United States Information Agency[3]. Od 1960 do 1972 był zatrudniony w służbie zagranicznej rządu federalnego Stanów Zjednoczonych jako foreign service officer, pracując w dziale prasowym w Waszyngtonie oraz w zagranicznych placówkach, m.in. w Bonn (Niemcy Zachodnie), Sajgonie (Wietnam)[3][2][5]. Od 1971 do 1972 był attaché (wzgl. konsulem) kulturalnym i doradcą w ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Moskwie[3][2][5][8]. W tym czasie stał na czele komórki United States Information Service (USIS) w Moskwie[9]. W 1972 pracował w dziale Publications Affairs Office ambasady Stanów Zjednoczonych w Pradze (Czechosłowacja)[10]. Następnie od 1972 do 1974 pracował na stanowisku zastępcy sekretarza prasowego Ronalda L. Zieglera w biurze prasowym urzędującego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Richarda Nixona (ang. Deputy Press Secretary »to the President«)[11][3][12][13], kierując biurem polityki zagranicznej (ang. Foreign Policy Office)[14], a także pełniąc także funkcję tłumacza dla prezydenta[4] (np. podczas wizyty Nixona w Polsce w 1972)[3]. Latem 1972 wraz z ojcem przebywał na wycieczce w rodzinnym Lwowie, gdzie w tamtejszej radzie miejskiej złożył oficjalny protest przeciwko zniszczeniu Cmentarza Obrońców Lwowa[3]. W 1973 był pomocnikiem szefa Departamentu Informacji dla Zagranicznych Korespondentów, R. L. Zieglera[3]. Od 1974 do 1975 był asystentem dyrektora United States Information Agency, od 1976 do 1978 asystentem dyrektora Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA), w latach 1976-1978 kierowanego przez George'a Busha)[2][6]. Był założycielem i od 1979 do 1985 prezesem Dunedin Corporation[6][2], konsultantem ds. zarządzania w Waszyngtonie[2]. Od 1979 był członkiem komitetu wykonawczego George'a Busha przed wyborami prezydenckim w 1980 oraz był doradcą organizacji kampanii wyborczej[2] i specjalistą do spraw polityki zagranicznej[15]. Od 1985 był dyrektorem ds. korporacyjnych w Philip Morris International[2]. W czasie prezydentury George'a Busha pracował w jego administracji na początku lat 90. jako starszy doradca do spraw polityki zagranicznej w United States Agency for International Development[16].
Poza językiem polskim i angielskim posługiwał się biegle językiem rosyjskim[3]. Z pierwszego małżeństwa, zakończonego rozwodem, miał dzieci Andreasa i Bożenę[2][6]. Po raz drugi wziął ślub 20 kwietnia 1985 w kościele św. Jana w Waszyngtonie z Deborah Lynne Wince (analityk polityczny w Białym Domu Biuro Polityki Naukowo-Technicznej)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ W Stanach Zjednoczonych określany także jako Andrew T. Falkiewicz.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Andrew Wallis Falkiewicz. prabook.com, 1985-04-21. [dostęp 2018-10-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Stanisław Kuniczak. O lwowianach, Lwowie, Małopolsce Wschodniej i Wołyniu. Lwowianin w sztabie prezydenta Nixona. „Biuletyn”. Nr 24, s. 51-52, Czerwiec 1973. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d e f Krystyna Kosiba: Ze Lwowa do Walii. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2018-10-10].
- ↑ a b c d e f g Irena Wallisch: Pokolenia i ojczyzny. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2018-10-10].
- ↑ a b c d e f g Deborah Wince Weds in Capital. nytimes.com, 1985-04-21. [dostęp 2018-10-10]. (ang.).
- ↑ Ilustrowany informator miasta Lwowa ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Lwów: 1939, s. 34.
- ↑ Falkiewicz, Andrew T.. history.state.gov. [dostęp 2018-10-12]. (ang.).
- ↑ Fitzhugh Green: American propaganda abroad. Nowy Jork: Hippocrene Books, 1988, s. 162.
- ↑ USSR welcoming dinner. May 22, 1972. nixonlibrary.gov. [dostęp 2018-10-12]. (ang.).
- ↑ Prezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon z wizytą w Polsce. „Nowiny”. Nr 150, s. 1-2, 1 czerwca 1972.
- ↑ Shirley Anne Warshaw: Powersharing: White House-Cabinet Relations in the Modern Presidency. Nowy Jork: State University of New York Press, 1996, s. 242, 245. ISBN 0-7914-2869-9.
- ↑ Shirley Anne Warshaw: Guide to the White House Staff. Nowy Jork: Sage Copress, 2013, s. 131, 405, 406. ISBN 978-1-6042-6604-7.
- ↑ Ronald L. Ziegler (White House Special Files: Staff Member and Office Files). nixonlibrary.gov. [dostęp 2018-10-10]. (ang.).
- ↑ Herbert S. Parmet: George Bush: The Life of a Lone Star Yankee. New Brunswick / Londyn: Transaction Publishers, 2001, s. 221. ISBN 0-7658-0730-0.
- ↑ Weekly Compilation of Presidential Documents. T. 28. 1992, s. 1847.