Andrew Mitchell (polityk)
Andrew Mitchell (ur. 23 marca 1956 w Hampstead) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, w latach 1987-1997 i ponownie od 2001 poseł do Izby Gmin. W latach 2010-2012 zasiadał w gabinecie Davida Camerona, gdzie pełnił urząd ministra ds. rozwoju międzynarodowego. W 2012 przez półtora miesiąca był też głównym whipem konserwatystów w Izbie Gmin.
 Zdjęcie z 2020 roku | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 marca 1956 |
|---|---|
| Minister ds. rozwoju międzynarodowego | |
| Okres |
od 12 maja 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Kariera polityczna edytuj
Jest synem Davida Mitchella, który przez 33 lata (1964-97) zasiadał w Izbie Gmin, również z ramienia konserwatystów. Ukończył historię w Jesus College na University of Cambridge. W 1977 został wybrany na szefa konserwatywnej młodzieżówki na tej uczelni[1]. Karierę polityczną rozpoczął w 1987, kiedy to został wybrany do Izby Gmin[2]. W czasach premiera Johna Majora pełnił stanowiska rządowego niższego szczebla. W 1997 stracił swój mandat parlamentarny, ale zdołał odzyskać go cztery lata później[2].
W latach 2005-2010 odpowiadał w gabinecie cieni za kwestie spraw wewnętrznych[2]. Po wyborach w 2010 roku i przejęciu władzy przez koalicję konserwatystów i Liberalnych Demokratów, został ministrem ds. rozwoju międzynarodowego w nowo utworzonym gabinecie. Zajmował to stanowisko do rekonstrukcji rządu w 2012, kiedy to został przeniesiony na stanowisko głównego whipa Partii Konserwatywnej w Izbie Gmin[2].
„Plebgate” edytuj
Pełnił ten urząd przez półtora miesiąca, kiedy to został zmuszony do dymisji w atmosferze skandalu po tym, jak miał wulgarnie i obelżywie zwrócić się do policjanta chroniącego siedzibę premiera przy 10 Downing Street, który zamiast otworzyć główną bramę dla jadącego na rowerze Mitchella, jak tego oczekiwał polityk, poprosił go o zejście z roweru i skorzystanie z furtki[3]. Sprawa ta stała się w Wielkiej Brytanii znana jako plebgate, od słowa plebs, którym Mitchell miał określić stróża prawa[4]. Mitchell twierdził, że choć odezwał się do policjanta wulgarnie (za co przeprosił, ogłaszając swoją dymisję), nie nazwał go plebsem, oskarżał też policję o sztuczne rozdmuchiwanie całej sprawy i m.in. fałszowanie notatki służbowej. Po wielomiesięcznym wewnętrznym dochodzeniu, w styczniu 2014 Mitchell został oficjalnie przeproszony przez dowódcę Metropolitan Police Service[5]. Następnie pozwał tabloid The Sun, który jako pierwszy opisał Plebgate, lecz w listopadzie 2014 jego pozew został odrzucony, gdyż sąd uznał, iż tak czy owak wypowiedź polityka była obraźliwa dla policjanta, nawet jeśli gazeta nie zacytowała jej dokładnie[6].
Życie prywatne edytuj
Jest żonaty i ma dwoje dzieci.
Przypisy edytuj
- ↑ CUCA is pleased to annouce the appointment of a new Vice-President [online], Cambridge University Conservative Association [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-25] (ang.).
- ↑ a b c d t Hon Andrew Mitchell MP. parliament.uk. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
- ↑ Robert Winnett: Police log reveals details of Andrew Mitchell's 'pleb' rant. The Telegraph. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
- ↑ Mitchell resigns over 'plebgate'. Channel 4 News. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
- ↑ Justin Davenport, Nicholas Cecil: Andrew Mitchell handed apology by Met Police chief after PC admits Plebgate lie. London Evening Standard. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
- ↑ Andrew Mitchell 'probably called police plebs', judge rules. BBC News. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).