Andrzej Gielar
Andrzej Gielar (ur. 11 listopada 1928, zm. 11 lutego 1995) – polski pracownik przemysłu motoryzacyjnego, radny Sanoka, działacz partyjny i społeczny.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 11 listopada 1928. Po zakończeniu II wojny światowej w latach 40. podjął pracę w fabryce Sanowag w Sanoku (późniejsza Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”). Początkowo pracował jako ślusarz w narzędziowni, później jako główny dyspozytor, od 1950 do 1954 starszy inspektor kadr, zastępca kierownika wydział (W-6). W latach 70. był kierownikiem Działu Osobowego (szefem kadr[1]). Był działaczem związkowym i partyjnym. Należał do Rady Zakładowej, której był przewodniczącym[2][3] od 1957 przez 18 lat. Był członkiem egzekutywy Komitetu Zakładowego PZPR[4], pełnił funkcję II sekretarza KZ PZPR.
Był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku kadencji: 1961-1965 (zasiadł w Społecznej Komisji Mieszkaniowej i został członkiem komisji ds. przydziału mieszkań)[5]. W trakcie trwania kadencji został negatywnie oceniony przez pozostałych radnych z powodu małej aktywności na sesjach[6]. Został członkiem powołanego 31 stycznia 1968 społecznego komitetu ORMO w Sanoku[7].
Działał społecznie. Od 1951 do 1952 pełnił funkcję prezesa klubu sportowego Stal Sanok[8][9][10]. Zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Łowieckiej w Krośnie I kadencji od 1976 do 1981[11]. Był członkiem sekcji „Autosan” Polskiego Związku Wędkarskiego[12]. Był także myśliwym[13].
Andrzej Gielar zmarł 11 lutego 1995. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Jego dzieci (trzech synów i córka) także podjęły pracę w sanockim Autosanie.
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[14]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1976)[15]
- Odznaczenia państwowe i resortowe.
- Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1974)[16]
- Odznaka Specjalna Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (1975)[17]
- Złota Odznaka „Związku Zawodowego Metalowców” (1978)[18]
- Odznaka honorowa Polskiego Związku Wędkarskiego (1970)[12]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)[15]
Przypisy edytuj
- ↑ Bogumiła Koszela, Wiesław Koszela, Marian Struś: 50 lat Zakładowego Domu Kultury, 30 lat Orkiestry Dętej, 30 lat Klubu Sportowego „Stal” Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976, s. 5.
- ↑ J. Cyrankiewicz przyjął delegację Sanockiej Fabryki Autobusów. „Nowiny”, s. 1, Nr 93 z 19 kwietnia 1968.
- ↑ Krystyna Matoszko. „Autosanu” tłuste lata. „Nowiny”, s. 3, Nr 207 z 31 sierpnia i 1 września 1968.
- ↑ Bronisław Bikowski – ponownie pierwszym sekretarzem KZ PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 1 (20) z 1-15 stycznia 1975. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 178, 179, 181, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 187, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 219, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 31-32.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].
- ↑ Historia Okręgu. etyka.republika.pl. [dostęp 2015-09-12].
- ↑ a b Na lwy by, a może... na. „Nowiny”, s. 4, Nr 210 z 1 sierpnia 1970.
- ↑ „Darz Bór”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 15 (84) z 1-15 sierpnia 1977.
- ↑ Odznaczeni w dniu Święta Odrodzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 z 1-15 sierpnia 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ a b Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Obchody „Dnia metalowca”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 3 z 13 kwietnia 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ W XXIX rocznicę powstania ORMO. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 6 (25) z 15-31 marca 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ SFA – „Zasłużona dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 11 (104) z 10-20 kwietnia 1978. Sanocka Fabryka Autobusów.
Bibliografia edytuj
- Życiorysy pracą pisane. Andrzej Gielar. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4-5, Nr 10 (103) z 1-10 kwietnia 1978. Sanocka Fabryka Autobusów. [dostęp 2015-09-12].