Andrzej Jastrzębiec
Andrzej herbu Jastrzębiec, Andrzej z Krakowa, Andrzej Polak, Andrzej Wasiło[1] (zm. 14 listopada 1398 w Wilnie) – polski franciszkanin, biskup serecki, pierwszy biskup wileński, dyplomata, spowiednik królowej Elżbiety Łokietkówny.
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Biskup serecki | ||
| Okres sprawowania |
9 maja 1371–1386 | |
| Biskup wileński | ||
| Okres sprawowania |
12 marca 1388–14 listopada 1398 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1387 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
Życiorys edytuj
Wstąpił do zakonu franciszkanów w Krakowie. W 1354 był kaznodzieją na Mazowszu, później misjonarzem na Litwie. Przybył na dwór węgierski Elżbiety Łokietkówny. Rozpoczął wraz z franciszkanami akcję misyjną w Mołdawii, której plonem było utworzenie 31 lipca 1370 biskupstwa w Serecie, którego został 9 maja 1371 pierwszym duszpasterzem. Od 1372 objął pieczę nad archidiecezją halicką. W latach 1376–1386 był biskupem pomocniczym w archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1388 dokonał chrztu Litwy i został pierwszym biskupem nowo utworzonej diecezji wileńskiej. Założyciel klasztoru franciszkanów w Lidzie.
Przypisy edytuj
- ↑ Adam Boniecki: Poczet rodów w Wielkiém Księstwie Litewskiém w XV i XVI wieku, s. 3.
Bibliografia edytuj
- Nitecki, Piotr: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa: IW „Pax”, 2000.
- Pieradzka, Krystyna: Andrzej zw. Andrzejem z Krakowa (zm. 1398). [W:] Polski Słownik Biograficzny. Red. Konopczyński, Władysław i in. T. 1. Warszawa: PAN, 1935; s. 102-103.