Andrzej Kowalczyk (trener koszykarski)
Andrzej Kowalczyk (ur. 28 sierpnia 1954, zm. 28 listopada 2015 w Ostrowie Wielkopolskim) – polski koszykarz i trener koszykarski. W czasie kariery zawodniczej grający na pozycji rozgrywającego. Jednokrotny reprezentant Polski, powoływany do kadry w latach 1978–1979. Trener reprezentacji Polski w koszykówce mężczyzn w latach 2003–2004, a także asystent trenera reprezentacji w latach 2000–2003. Trzykrotny medalista mistrzostw Polski w koszykówce mężczyzn, zarówno jako zawodnik (1978 i 1981), jak i trener (2003).
 Andrzej Kowalczyk w 2007 roku | |||||||||||||||||||||||
| rozgrywający | |||||||||||||||||||||||
| Data urodzenia | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
182 cm | ||||||||||||||||||||||
| Kariera | |||||||||||||||||||||||
| Aktywność |
do 1992 (koszykarz) | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Kariera zawodnicza edytuj
Kowalczyk początkowo uprawiał koszykówkę jako zawodnik, występując na pozycji rozgrywającego[1]. Jest wychowankiem Stali Ostrów Wielkopolski, w której zaczął trenować w 1965 roku. W klubie tym występował, początkowo w drużynach juniorskich, a następnie w zespole I ligi, do 1975 roku[2].
Od 1976 roku był koszykarzem ŁKS-u Łódź[3][4][5]. Z drużyną tą w sezonie 1976/1977 zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej. W sumie na tym szczeblu w ŁKS-ie wystąpił w 95 meczach[6]. W sezonie 1977/1978 zdobył z tym klubem brązowy medal mistrzostw Polski[7]. W kolejnym sezonie wystąpił także w rozgrywkach Pucharu Koracia. W latach 1978–1979 był ponadto powoływany do reprezentacji Polski[2], w której rozegrał 1 oficjalne spotkanie[1].
Przed sezonem 1979/1980 przeniósł się do Zagłębia Sosnowiec, w którym spędził 2 sezony na najwyższym szczeblu rozgrywkowym, występując w sumie w 58 meczach ligowych[6]. W sezonie 1980/1981 zdobył z tym klubem brązowy medal mistrzostw Polski[2].
W 1982 roku powrócił do Stali Ostrów Wielkopolski, w której występował do 1988 roku[2], rozgrywając w tym czasie co najmniej 100 spotkań I ligi[6].
W 1988 roku wyjechał do Francji, gdzie do 1992 występował w drugoligowym wówczas klubie US Melun[2].
Kariera trenerska edytuj
Po wyjeździe do Francji w 1988 rozpoczął karierę trenerską, łącząc grę w drugoligowym wówczas klubie US Melun z trenowaniem żeńskiego zespołu tego klubu, także w tym czasie grającego w II lidze. Jako trener wywalczył z drużyną z Melun awans do I ligi[2].
W 1992 powrócił do Polski, w latach 1992-1995 nie prowadził żadnej drużyny, zajmował się prowadzeniem działalności gospodarczej w branży obuwniczej[8], w 1995 został trenerem Stali Ostrów Wielkopolski, którą prowadził do 2004 roku[2], wywalczając w sezonie 1997/1998 awans do najwyższej klasy rozgrywkowej[9], a następnie w sezonie 2001/2002 zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski[2] (najlepszy wynik w historii klubu[1]). Jednocześnie przez pewien okres pracował także jako nauczyciel wychowania fizycznego w jednej z ostrowskich szkół podstawowych[10].
W 2000 roku został asystentem trenera reprezentacji Polski w koszykówce mężczyzn[1]. Funkcję tę pełnił do 2003 roku[2]. W czerwcu 2003 został I trenerem reprezentacji[11]. Z funkcji tej zrezygnował w listopadzie 2004 roku, po nieudanych eliminacjach do Mistrzostw Europy w Koszykówce 2005, w których Polska wygrała 1 z 6 spotkań i nie zakwalifikowała się do turnieju[12].
W sezonie 2004/2005 początkowo prowadził Turów Zgorzelec[2], z którego odszedł po 7 meczach ligowych[9], a następnie był trenerem Czarnych Słupsk[2].
W 2005 roku powrócił do roli trenera Stali Ostrów Wielkopolski, którą pełnił do 2009 roku[2]. W sumie w 10 sezonach, w których prowadził ten klub w najwyższej klasie rozgrywkowej, tylko raz, w pierwszym sezonie (1998/1999), nie zdołał awansować do fazy play-off[9]. Łącznie prowadził ten klub w 348 meczach Polskiej Ligi Koszykówki, wygrywając 186 z nich[1]. Określany był mianem „legendy” tego klubu[13], czy wręcz całej ostrowskiej koszykówki[14].
W sezonie 2009/2010 był trenerem Sportino Inowrocław w Polskiej Lidze Koszykówki. W kolejnych rozgrywkach prowadził Polfarmex Kutno, z którym wywalczył awans do I ligi, a w sezonie 2011/2012 był trenerem grającego w II lidze zespołu KS Open Basket Pleszew[2]. Pełnił także funkcję doradcy prezesa w Turowie Zgorzelec, gdy klub ten w sezonie 2013/2014 zdobył mistrzostwo Polski[15].
Od 2014 roku prowadził żeński zespół TS Ostrovia Ostrów Wielkopolski, występujący w tym czasie w I lidze kobiet[2].
Życie prywatne edytuj
Kowalczyk znał język francuski, rosyjski, niemiecki i angielski[2].
Był absolwentem Technikum Kolejowego w Ostrowie Wielkopolskim[3] i Akademii Ekonomicznej w Katowicach, na której uzyskał tytuł magistra ekonomii. Ukończył także trenerskie studia podyplomowe na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu[2].
W 2003 został wyróżnionym tytułem Ostrowianina Roku[10].
28 listopada 2015, w trakcie meczu I ligi kobiet, w którym pełnił rolę trenera zespołu TS Ostrovia Ostrów Wielkopolski, poczuł się źle. Po jego zakończeniu został odwieziony do szpitala w Ostrowie Wielkopolskim z podejrzeniem zawału serca, gdzie niecałe dwie godziny później zmarł[16].
3 grudnia został pochowany na Starym Cmentarzu w Ostrowie Wielkopolskim[17].
Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[18][19].
Osiągnięcia edytuj
- Koszykówka mężczyzn
- Brąz mistrzostw Polski (2002)
- Finał pucharu Polski (2005)
- Indywidualne
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e ANDRZEJ KOWALCZYK NIE ŻYJE. pzkosz.pl, 2015-11-28. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Marek Łączyński: Andrzej Kowalczyk. mipexim.eu. [dostęp 2015-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b Maciej Kmiecik "Stalówki". 5 lat w ekstraklasie, wyd. Ostrów Wlkp. 2003, s. 99
- ↑ Mariusz Goss, Wojciech Filipiak, Bożena Lidia Szmel 100 lat ŁKS. Dzieje klubu 1908-2008, wyd. GiA, Katowice 2008, s. 96
- ↑ Jubileusz 75 lat łódzkiej koszykówki 1925-2000, Łódź 2000, s. 79
- ↑ a b c Andrzej Kowalczyk. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ Marek Kondraciuk: Gwiazdy basketu na 100-lecie ŁKS. warszawa.naszemiasto.pl, 2008-09-13. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ Maciej Kmiecik "Stalówki". 5 lat w ekstraklasie, wyd. Ostrów Wlkp. 2003, s. 100
- ↑ a b c Andrzej Kowalczyk. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ a b Ostrów pożegna trenera Kowalczyka. wlkp24.info, 2015-12-03. [dostęp 2015-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].
- ↑ Kowalczyk wygrał z Urlepem. archiwum.rp.pl, 2003-06-17. [dostęp 2015-12-04].
- ↑ Michał Pacuda: Reprezentacja Polski bez trenera. probasket.pl, 2004-11-21. [dostęp 2015-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].
- ↑ Wojciech Kłos: „DZIECI” KOWALCZYKA RZĄDZĄ W TAURON BASKET LIDZE. plk.pl, 2013-03-25. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ Nie żyje Andrzej Kowalczyk. polskikosz.pl, 2015-11-28. [dostęp 2015-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].
- ↑ KOWALCZYK TRENEREM?. rc.fm, 2014-07-09. [dostęp 2015-12-04].
- ↑ Maciej Kmiecik: Dramat po meczu w Ostrowie. Nie żyje Andrzej Kowalczyk. Były trener kadry narodowej koszykarzy. sportowefakty.wp.pl, 2015-11-28. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ Tłumy żegnały trenera Andrzeja Kowalczyka. infostrow.pl, 2015-12-03. [dostęp 2015-12-04].
- ↑ POŻEGNALIŚMY ANDRZEJA KOWALCZYKA. pzkosz.pl, 2015-12-03. [dostęp 2015-12-04].
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 124
- ↑ Wyróżnieni za rundę zasadniczą w grupie B 1LK. pzkosz.pl. [dostęp 2019-05-10].