Andrzej Wernic
Andrzej Leszek Wernic, ps. „Paciorek” (ur. 15 listopada 1930 w Warszawie[1], zm. 13 maja 2019)[2]) – polski dziennikarz, publicysta, historyk, uczestnik powstania warszawskiego[2].
| Pełne imię i nazwisko |
Andrzej Leszek Wernic |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1930 |
| Data śmierci |
13 maja 2019 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
 
| |
_01.jpg)
Życiorys edytuj
W latach 1933–1937 przebywał wraz z rodzicami w Brzeżanach i Gnieźnie, gdzie jego ojciec, oficer zawodowy Wojska Polskiego, pełnił służbę wojskową[3]. Od 1937 mieszkał w Warszawie[3]. Po II wojnie światowej ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1950)[4] i studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (praca magisterska 1957)[3]. W 1956 rozpoczął pracę w zespole prasy Stowarzyszenia „Pax” („Wrocławski Tygodnik Katolików”, „Słowo Powszechne”)[3].
W 1981 wraz z grupą działaczy i dziennikarzy Stowarzyszenia „Pax” sprzeciwił się stanowi wojennemu w Polsce, po czym został zwolniony z pracy w redakcji „Słowa Powszechnego” i usunięty ze Stowarzyszenia „Pax”[3]. Pracował w firmie TAKON, zajmującej się truciem owadów, oraz w tygodniku „Ład”[3]. W latach 1988–1990 współpracował z dziennikiem „Rzeczpospolita”, a w latach 1990–1994 z miesięcznikiem „Polska Zbrojna”[3]. Do 1997 pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Nasz Los”, wydawanego przez Związek Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego[3].
Od 1960 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[3]. W latach 1961–1989 rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa PRL[1]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[2] (kwatera B 18, rząd 1, grób 29)[5].
Rodzina edytuj
Wnuk lekarza dermatologa Leona Wernica (1870–1953), syn majora dyplomowanego WP Leona Leszka Wernica (1897–1969), bratanek pisarza Wiesława Wernica (1906–1986)[6]. Miał synów Cezarego i Marka oraz córkę Joannę Wernic-Makowską[6]. W 2019 rodzina Andrzeja Wernica przekazała jego prywatne archiwum do Archiwum Akt Nowych w Warszawie[7].
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Walecznych[3]
- Srebrna odznaka „Zasłużony dla Warszawy”[3]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2020, pośmiertnie, „za wybitne zasługi w pielęgnowaniu pamięci o najnowszej historii Polski, za osiągnięcia w pracy dziennikarskiej i publicystycznej”)[8]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Andrzej Leszek Wernic. Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ a b c Odszedł Redaktor Andrzej Wernic. sdpwarszawa.p, 19 maja 2019. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ a b c d e f g h i j k Ostatnie pożegnanie śp. Andrzeja Wernica ps. „Paciorek”. „Opinia”. 22, s. 42–47, 2019. Warszawa: Ośrodek Myśli Niepodległościowej Instytutu Historycznego Nurtu Niepoodleglościowego. ISSN 2352-5725. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ Cmentarz Wojskowy. Kwatera B 18, rząd 1, grób 29. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ a b Polacy z wyboru. Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku. Wernic. polacyzwyboru.pl. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ Dokumenty dziennikarza Andrzeja Wernica trafiły do Archiwum Akt Nowych. dzieje.pl, 13 sierpnia 2019. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 października 2020 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2020 r. poz. 1149).