Wikipedia

Angelo Bagnasco

włoski duchowny katolicki, arcybiskup

Angelo Bagnasco (ur. 14 stycznia 1943 w Pontevico) – włoski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny Pesaro w latach 1998–2003 (od 2000 arcybiskup metropolita Pesaro), biskup polowy Włoch w latach 2003–2006, arcybiskup metropolita Genui w latach 2006–2020, przewodniczący Konferencji Episkopatu Ligurii w latach 2006–2020, kardynał prezbiter od 2007, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 2007–2017, wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy w latach 2011–2016, przewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy w latach 2016–2021, od 2020 arcybiskup senior archidiecezji Genui.

Angelo Bagnasco
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Angelo Bagnasco (2010)
Herb duchownego Christus spes mea
Chrystus moją nadzieją
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1943
Pontevico

Arcybiskup metropolita Genui
Okres sprawowania

2006–2020

Przewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy
Okres sprawowania

2016–2021

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1966

Nominacja biskupia

3 stycznia 1998

Sakra biskupia

7 lutego 1998

Kreacja kardynalska

24 listopada 2007
Benedykt XVI

Kościół tytularny

Wielkiej Matki Bożej w Turynie

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

7 lutego 1998

Miejscowość

Genua

Miejsce

katedra św. Wawrzyńca

Konsekrator

Dionigi Tettamanzi

Współkonsekratorzy

Gaetano Michetti
Giacomo Barabino

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie robotniczej. Po powrocie jego rodziny z wojny do Genui zdobył tam wykształcenie uczęszczając do gimnazjum i liceum klasycznego przy seminarium arcybiskupim. Następnie studiował w miejscowym seminarium duchownym[1]. 29 czerwca 1966 w Genui z rąk kardynała Giuseppe Siriego otrzymał święcenia kapłańskie[2]. Ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Genueńskim w 1979. W latach 1966–1985 był wikariuszem w parafiach św. Piotra Apostoła i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. W okresie od 1986 do 1995 sprawował różne funkcje duszpasterskie o zasięgu diecezjalnym[1].

Od 1975 do 1984 uczył języka włoskiego w liceum klasycznym przy genueńskim seminarium. W okresie 1980-1998 prowadził wykłady na temat metafizyki i współczesnego ateizmu na Wydziale Teologii Włoch Północnych, w jego filii w Genui. Od 1980 do 1995 był też asystentem diecezjalnym Federacji Włoskich Studentów Katolickich (FUCI). Szczególnie ważne było też doświadczenie pedagogiczne, które zdobył jako opiekun skautów. W latach 1985–1996 był dyrektorem biura katechetycznego archidiecezji, a także regionalnym delegatem ds. duszpasterstwa szkolnego, a od 1986 do 1994 dyrektorem i wykładowcą w Wyższej Szkole Nauk Religijnych w Genui. Kierował Biurem Edukacji (1990-1996), którego zadaniem jest formacja nauczycieli religii, w latach 1993–1996 był dyrektorem diecezjalnego Dzieła Apostolatu Liturgicznego (Apostolato Liturgico), wikariuszem biskupim i ojcem duchownym seminarium arcybiskupiego w Genui (1995–1997)[1].

3 stycznia 1998 został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem diecezji Pesaro[2]. Sakrę biskupią przyjął 7 lutego 1998 z rąk arcybiskupa Genui Dionigiego Tettamanziego[2]. Wraz z jej podniesieniem do rangi archidiecezji, został 11 marca 2000 arcybiskupem metropolitą[3]. 20 czerwca 2003 został przeniesiony na urząd ordynariusza polowego Włoch[4].

29 sierpnia 2006 został mianowany przez papieża Benedykta XVI metropolitą Genui[5]. 24 września kanonicznie objął archidiecezję i odbył ingres do katedry św. Wawrzyńca[6]. Zastąpił na tym stanowisku kardynała Tarcisio Bertone, powołanego na stanowisko watykańskiego sekretarza stanu[5]. 14 stycznia 2018, w dniu 75. urodzin złożył rezygnację z posługi pasterskiej w archidiecezji z racji osiągnięcia wieku emerytalnego, której papież Franciszek nie przyjął, przedłużając jego posługę o dwa lata[1]. Rezygnacja została ostateczne przyjęta 8 maja 2020[7].

Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, w dniu 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów[8]. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka[9].

W latach 2002–2005 był sekretarzem Komisji ds. Edukacji, Szkoły i Uniwersytetu przy Konferencji Episkopatu Włoch, a od 2005 jest sekretarzem Komisji ds. Kultury i Środków Społecznego Przekazu Konferencji Episkopatu Włoch. 26 września 2006 został wybrany przewodniczącym Konferencji Episkopatu Ligurii. W latach 2007–2017, przez dwie pięcioletnie kadencje, decyzją papieża Benedykta XVI, był także przewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch. 30 września 2011 został wybrany wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE) na pięcioletnią kadencję, a 8 października 2016 został wybrany na stanowisko jej przewodniczącego[6][10][11].

26 czerwca 2021 nuncjatura apostolska w Polsce poinformowała, że kardynał Angelo Bagnasco został wyznaczony do zweryfikowania sygnalizowanych zaniedbań (tuszowania przypadków wykorzystania seksualnego w Kościele) przez kard. Stanisława Dziwisza podczas pełnienia przez niego funkcji arcybiskupa metropolity krakowskiego. W tej sprawie zapoznał się z dokumentami i odbył szereg spotkań; został m.in. przesłuchany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Po wizycie w Polsce miał zdać relację Stolicy Apostolskiej[12][13].

14 stycznia 2023 ukończył 80 lat i utracił prawo do uczestnictwa w przyszłych konklawe[14].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Bagnasco, Angelo. www.webdept.fiu.edu. [dostęp 2020-05-08].
  2. ↑ a b c Angelo Bagnasco. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
  3. ↑ Nomina dell’Arcivescovo metropolita di Pesaro (Italia). vatican.va, 2000-03-11. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
  4. ↑ Nomina dell’Ordinario militare per l’Italia. vatican.va, 2003-06-20. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
  5. ↑ a b Nomina dell’Arcivescovo di Genova (Italia). vatican.va, 2006-08-29. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
  6. ↑ a b S. Em. Card. Angelo Bagnasco. chiesadigenova.it. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
  7. ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo metropolita di Genova (Italia) e nomina del nuovo Arcivescovo metropolita. vatican.va, 2020-05-08. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
  8. ↑ Concistoro Ordinario pubblico per la Creazione di ventitré nuovi cardinali (continuazione). press.vatican.va, 2007-11-24. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
  9. ↑ Elenco dei cardinali che entrano in conclave secondo il loro rispettivo ordine e precedenza (vescovi, presbiteri, diaconi). press.vatican.va, 2013-03-12. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
  10. ↑ Konferencja Episkopatu Włoch w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2019-08-06]
  11. ↑ Abp Gądecki wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Biskupów Europy. episkopat.pl, 2016-10-08. [dostęp 2016-10-08].
  12. ↑ Komunikat w sprawie wizyty kard. A. Bagnasco. Nuncjatura.pl, 2021-06-26. [dostęp 2021-06-26].
  13. ↑ Ks. Isakowicz-Zaleski przesłuchany ws. kardynała Dziwisza. Rzeczpospolita.pl, 2021-06-25. [dostęp 2021-06-26].
  14. ↑ 11 kardynałów straci prawo głosu w konklawe. niedziela.pl, 12 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Angelo_Bagnasco&oldid=73432680”