Anisoplia villosagatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny rutelowatych. Zamieszkuje Europę.

Anisoplia villosa
(Goeze, 1777)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

żuki

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

rutelowate

Plemię

Anomalini

Podplemię

Anisopliina

Rodzaj

Anisoplia

Podrodzaj

Anisoplia (Anisoplia)

Gatunek

Anisoplia (Anisoplia) villosa

Taksonomia edytuj

Gatunek ten po raz pierwszy opisał w 1777 roku Johann August Ephraim Goeze pod nazwą Scarabaeus villosus[1].

Morfologia edytuj

Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 9 do 11 mm. Głowa i przedplecze są czarne z lekkim połyskiem metalicznym, porośnięte stosunkowo długimi, odstającymi włoskami. Głowa ma przód nadustka przekształcony w szeroką blaszkę oraz ciemię zaopatrzone w podłużną, wgłębioną linię. Pokrywy są żółtobrunatne do czerwonobrunatnych z czarnymi plamkami lub paskami o zmiennych liczbie, kształcie i położeniu. Powierzchnia pokryw ma lekko wgłębione rzędy i lekko wysklepione międzyrzędy. W tyle pokryw występują włoski długie i krótkie, na przedzie zaś wszystkie włoski są jednakowej długości. Ogólnie owłosienie pokryw jest dość gęste i odstające. Krawędzie pokryw pozbawione są szczecinek. Samica ma boczne krawędzie pokryw z żeberkowatymi zgrubieniami poniżej guzów barkowych, natomiast u samca brak takich zgrubień. Odnóża są czarne, jasno owłosione. U samca stopy są stosunkowo krótkie i przysadziste, z wcięciem przy nasadzie ostatniego członu, u samicy zaś cieńsze, dłuższe i bez takiego wcięcia. Na pygidium występują długie włoski, u jego szczytu formujące zagęszczoną kępkę. Spód ciała jest czarno ubarwiony i jasno owłosiony[2].

Ekologia i występowanie edytuj

 
Kopulacja

Owad ciepłolubny, preferujący otwarte tereny o piaszczystym podłożu. Zasiedla doliny rzek, polany, skraje lasów i pola uprawne. Aktywne osobniki dorosłe spotyka się od maja do sierpnia[3].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Hiszpanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Włoch, Czech, Słowacji[1] i Rumunii[3]. W Polsce notowany w XIX wieku i na początku XX wieku na Śląsku[3][4]. Na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” umieszczony został jako gatunek przypuszczalnie wymarły (EX?)[5]. Z kolei na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” ma status gatunku narażonego na wymarcie (VU)[6].

Przypisy edytuj

  1. a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 236, ISBN 87-88757-59-5.
  2. Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 16-21.
  3. a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Chrząszcze – Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea. 1983, seria: Katalog Fauny Polski t. XXIII z. 9.
  4. gatunek: Anisoplia (Anisoplia) villosa (J.A.E. Goeze, 1777). [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2024-04-23].
  5. Jerzy Pawłowski, Daniel Kubisz, Mieczysław Mazur: Coleoptera. Chrząszcze. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 88-110. ISBN 83-901236-8-1.
  6. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.