Antoni Bądzkiewicz

Antoni Bądzkiewicz (ur. ok. 1831, zm. 4 lipca 1893 w Warszawie) – polski pedagog i historyk literatury.

Antoni Bądzkiewicz

Data urodzenia	1831
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1893 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski

Życiorys

Urodził się w rodzinie Kazimierza i jego żony Anny na Mińszczyźnie około 1831. Do szkół chodził w Mińsku. W 1849 rozpoczął naukę w Uniwersytecie Kijowskim początkowo na wydziale lekarskim, a następnie na wydziale filologicznym.

Po ukończeniu studiów przez kilka lat pracował jako guwerner, a następnie nauczał języka polskiego w gimnazjum wileńskim. W 1864 przeniósł się do Piotrkowa by po trzech latach osiąść w Warszawie. Wykładał w II Gimnazjum w Warszawie (zmienionym następnie na III) język polski i literaturą polską w języku polskim mimo że od 1868 wykładowym językiem był rosyjski. Wśród jego uczniów był m.in. Roman Dmowski. Nie chcąc poddać się naciskom rusyfikacji w szkole w 1882 podał się do dymisji. Przez następne kilka lat wykładał w Szkole Technicznej Drogi Żelaznej Warszawsko-Terespolskiej. Po przejęciu przez rząd kolei i zaprowadzeniu języka rosyjskiego jako jedynego obowiązującego, nauczał w szkole w W. Górskiego oraz dawał lekcje prywatne.

Obok pracy jako nauczyciel pisał i publikował artykuły o tematyce historycznej, pedagogicznej i literacko-krytycznej.

Zmarł w Warszawie 4 lipca 1893 i pochowany został na cmentarzu powązkowskim.

Publikacje

• Podróżopisarstwo krajowe,
• Jan Amos Komeński i znaczenie jego systematu wychowania Lwów 1874,
• Teoria poezji w związku z jej historią opowiedziana Warszawa, 1875,
• Wypisy polskie, Warszawa 1882,
• Ryszard Wincenty Berwiński: rys biograficzno-krytyczny Warszawa 1887,
• Kornel Ujejski. Zarys biograficzno-krytyczny Kraków 1893,

Bibliografia

• StanisławS. Szenic StanisławS., Cmentarz Powązkowski 1891-1918: zmarli i ich rodziny, wyd. 1, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 40–41, ISBN 83-06-00921-5, OCLC 11676051 .