Antoni Bielski (zm. 1789)
Antoni Bielski z Olbrachcic herbu Jelita (zm. 28 lutego 1789 w Pieniakach) – «pan na Zborowie[1] z przyległościami, Jarczowcach z przyległościami, Pieniakach z przyległościami, Załoścach, Dobrowodach, Kluczowie wyższym, Miastkówce, połowie Utoropia, Szeszorach, Prokurawie, Brusturach, Wierzbiążu wyższym...». 19 listopada 1778 r. otrzymał tytuł hrabiowski austriacki od cesarzowej Marii Teresy. Kawaler orderu Orła Białego (1782), kawaler orderu świętego Stanisława (1781), łowczy nadworny (1750), starosta czerwonogródzki, starosta rabsztyński (1749[2], Bogusław Bielski w 1742 otrzymał konsens królewski na odstąpienie starostwa rabsztyńskiego Antoniemu Bielskiemu[3]), sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1764 roku[4].
 Józef Chojnicki: portret Bielskiego (1782) | |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Żona |
Tekla z Kalinowskich |
| Dzieci |
Aniela, Elżbieta |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jego małżonką była Tekla z Kalinowskich, starościanka winnicka i dobrzyniowska (w 1736 z jej funduszu powstał ołtarz św. Antoniego w Gwoźdźcu[5]), z którą miał syna Bogusława i sześć córek: Anielę – żonę hr. Ignacego Miączyńskiego (1760–1809), Marię - żonę hr. Franciszka Trembińskiego h. Rogala, starostę putoszyńskiego, Elżbietę – żonę Ignacego Bielskiego, chorążego lwowskiego (zm. 1803), Juliannę - żonę hr. Dominika Dzieduszyckiego, Franciszkę Zofię - żonę Ignacego Stempkowskiego h. Suchekownaty, podkomorzego koronnego oraz Teklę Lukrecję (1758-1806) - sakramentkę lwowską[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Przynajmniej ok. 1766, zob. Zborów 2.) Z., miasteczko w pow. złoczowskim, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 526.
- ↑ Antoni hr. Bielski z Olbrachcic h. Jelita (ID: 1.881.71). [dostęp 2016-12-28]
- ↑ Adam Boniecki, Herbarz polski..., cz. 1, t. 1, s. 236.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego w dalszym ciągu Wydawnictwa fundacyi Al. hr. Stadnickiego. Ogłaszane przez Towarzystwo Naukowe we Lwowie. T.23. Lauda sejmikowe wiszeńskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731-1772, Lwów 1928, s. 445.
- ↑ Andrzej Betlej: Kościół p. w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Panny Marii i klasztor bernardynów w Gwoźdźcu. [W:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I : Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 4. Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury, «Antykwa», 1996, 211 s., 402 il., s. 21. ISBN 83-85739-34-3.
- ↑ Seweryn Uruski, Rodzina, Herbarz Szlachty Polskiej, Uzupełnienia i sprostowania, część I, Warszawa, s. 13, 1932.
Bibliografia edytuj
- Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. I. T. 1. Warszawa: skł. gł Gebethner i Wolff, 1899, 390 s., s. 236. [dostęp 2016-12-28]
- Jerzy Hr. Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich. Lwów, Warszawa, 1908, s. 208—210.
Linki zewnętrzne edytuj
- Antoni hr. Bielski z Olbrachcic h. Jelita (ID: 1.881.71). [dostęp 2017-01-03]