Antoni Borzobohaty

Antoni Borzobohaty (ur. w 1836 w Rutka, zm. w 1900) – polski lekarz, powstaniec styczniowy.

Antoni Borzobohaty

Jelita
Data i miejsce urodzenia	1836 Rutka
Data śmierci	1900

Życiorys

Syn Konstantego herbu Jelita (1811–1845) i Julii z Tuhanowskich (1812–1880). Miał siedmioro rodzeństwa; braci - Józefa (1811-1865), Bolesława, Stanisława (1834-?), Ignacego (1835-?), Władysława i Franciszka oraz siostrę Kamilę. Prowadził praktykę lekarską w Lubiczu w powiecie nowogródzkim do maja 1863, potem pracował w powiecie słuckim. Za goszczenie w swoim domu naczelnika oddziału powstańczego Miładowskiego i przekazanie go dr Ćwirce w Mirze został oskarżony i skazany przez rosyjski Sąd Wojenny "po pozbawieniu wszystkich osobiście i majątkowo przysługujących praw i przywilejów, na zesłanie i zamieszkanie w odległych guberniach". Zesłany z bratem Józefem do gubeni tomskiej prowadził praktykę lekarską w Usmaniu gdzie potem został lekarzem powiatowym. Po powrocie z zesłania prowadził praktykę lekarską w Białej Podlaskiej w latach 1868-1873.

Żonaty z Zofią Iwaszkiewicz, miał sześcioro dzieci: Mieczysława, Adama, Marię, Michalinę, Helenę i Zofię.

Bibliografia

• Piotr Szarejko: Słownik lekarzy polskich XIX wieku. Tom 1. Towarzystwo lekarskie Warszawskie Warszawa 1991 s. 78
• Rok 1863 na Mińszczyźnie (Materiały Arch. Wydz. IIIb b. kancelarii carskiej. Zebrali i opracowali J. Witkowski, O. Janiewicz i L. Lech. Mińsk, 1927, ss.123, 124 i 188