Antoni Bródka
Antoni Bródka (ur. 30 maja 1897 w Piotrkowicach, zm. 9 września 1920 w Łomży) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 kapral
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Macieja i Magdaleny z Hetmanowskich. Absolwent szkoły powszechnej w Piotrkowicach.
W styczniu 1919 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W składzie 2 baterii 15 pułku artylerii polowej wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1].
W sierpniu 1920, w okolicach Ostrowi Mazowieckiej, z narażeniem życia przedostał się przez tereny zajęte przez oddziały 5 Dywizji bolszewickiej i przeniósł meldunek dowódcy 59 pułku piechoty do XXIX Brygady[1].
Kilka dni później pod Wincentą został ciężko ranny. Zmarł w szpitalu w Łomży[1].
Za bohaterstwo w walce odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].
Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Czempiniu. Pogrzeb stał się manifestacją patriotyczną. Uczestniczyły w nim miejscowe stowarzyszenia. Order Virtuti Militari wręczony został matce i braciom[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 1310)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 26.
- ↑ Panufnik 1929 ↓, s. 29.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Ładysław Panufnik: Zarys historii wojennej 15-go pułku artylerii polowej Wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.