Antonina Koptiajewa
Antonina Dmitriewna Koptiajewa, ros. Антони́на Дми́триевна Коптя́ева (ur. 25 października?/7 listopada 1909, zm. 12 listopada 1991 w Moskwie) – radziecka pisarka, przedstawicielka stylu socrealistycznego, laureatka Nagrody Stalinowskiej III stopnia (1950).
| Imię i nazwisko |
Antonina Dmitriewna Koptiajewa |
|---|---|
| Data urodzenia |
7 listopada 1909 |
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 1991 |
| Narodowość |
rosyjska |
| Język |
rosyjski |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się 7 listopada 1909 w Jużnym na Syberii. Ukończyła Instytut Literacki im. Gorkiego. Była urzędniczką w kopalni złota w Ałdanie. W czasie II wojny światowej pracowała w szpitalu[1].
Debiutowała jako nowelistka w 1935. Pierwszą powieść Kołymskie złoto (ros. Колымское золото) wydała pod pseudonimem Antonina Zejte (ros. Антони́на Зейтэ). Tematyką powieści było życie poszukiwaczy złota, podobnie jak kolejnej – Fart (ros. Фарт) z 1941[1].
Pierwsza powojenna powieść Towarzyszka Anna (ros. Товарищ Анна) z 1946 opowiadała o losach Anny – młodej kobiety, dyrektora kopalni złota, która była dzielnym i oddanym pracownikiem, a prywatnie szczęśliwą żoną i matką. Jej życie było wypełnione pracą, walką o wykonanie planu oraz obowiązkami domowymi. W życie to wkroczyła samotna kobieta, próbując rozbić jej małżeństwo. Powieść ta w Polsce była drukowana w 56 odcinkach na łamach tygodnika „Przyjaciółka” w latach 1950–1951[2][3].
Głównym dziełem Koptiajewej była trylogia: Iwan Iwanowicz (ros. Иван Иванович, 1949), Przyjaźń (ros. Дружба, 1954 i Porywy (ros. Дерзание, 1958). Akcja trylogii toczy się na przestrzeni kilkudziesięciu lat: od lat 30., przez okres wojenny do czasów powojennej odbudowy. Głównym bohaterem jest zdolny neurochirurg, który w umiejętny sposób łączy życie zawodowe z rodzinnym[1]. Za powieść Iwan Iwanowicz otrzymała Nagrodę Stalinowską III stopnia (1950).
Powieść Dar ziemi (ros. Дар земли) z 1963 poruszała problematykę mniejszości narodowych na Syberii. Nad powieścią Nad rzeką Ural (ros. На Урале-реке pracowała ponad 10 lat. W utworze tym autorka szczególnie uwypukliła działalność Włodzimierza Lenina w Orenburgu[1].
Zmarła w Moskwie 12 listopada 1991[1]. Została pochowana na Cmentarzu Aksininskim w obwodzie moskiewskim[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Słownik pisarzy rosyjskich. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1994, s. 194.
- ↑ Katarzyna Wodniak. Udział tygodnika „Przyjaciółka” w upowszechnianiu czytelnictwa masowego w powojennym 40-leciu. „Roczniki Biblioteczne”. LI, 2007.
- ↑ Katarzyna Wodniak. Powieść w odcinkach na łamach tygodnika „Przyjaciółka” w latach 1948–1989. „Literatura i Kultura Popularna”. Tom 24, 2018.
- ↑ Могила А. Д. Коптяевой