Antualaż

Antualaż (także antulaż, antaląż; z fr. entoilage) – rodzaj koronki klockowej z przewagą płócienka, wykonywana z nici lnianych o różnej grubości^[1]. Jej produkcja rozpowszechniła się w XVIII wieku^[2]^[3]. Używana jako motyw dekoracyjny, zwłaszcza w zdobieniu ubiorów^[1]. Koronkę wykonywano w szerokich pasach zdobionych wzorami roślinnymi^[4].

Istnieje przekonanie, zgodnie z którym to z antualażu oraz tzw. kampanki, czyli wąskich pasów najprostszej koronki geometrycznej, którymi poszerzano importowane wzory, wywodzi się tradycja ludowego koronczarstwa w Polsce^[4].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b EwaE. Danowska EwaE., O życiu i rzeczach Honoraty ze Stempkowskich 1v. Lubomirskiej, 2v. Załuskiej, 3v. Igelströmowej, „Rocznik Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie”, LII, 2007, s. 133–170, ISSN 1642-2503 [dostęp 2017-11-03] .
↑ MariaM. Bogucka MariaM. (red.), Zarys historii włokiennictwa na ziemiach polskich do końca XVIII wieku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966, s. 648 [dostęp 2017-11-03] (pol.).
↑ StefanS. Kozakiewicz StefanS., Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Państ. Wydaw. Naukowe, 1976, s. 25 [dostęp 2017-11-03] (pol.).
↑ ^a ^b JoannaJ. Sielska JoannaJ., Historia koronki klockowej w zarysie [pdf], Muzeum Pałacu Jana III w Wilanowie, 2015 [dostęp 2017-11-03] .

[:0-1] EwaE. Danowska EwaE., O życiu i rzeczach Honoraty ze Stempkowskich 1v. Lubomirskiej, 2v. Załuskiej, 3v. Igelströmowej, „Rocznik Biblioteki Naukowej PAU i PAN w Krakowie”, LII, 2007, s. 133–170, ISSN 1642-2503 [dostęp 2017-11-03] .

[2] MariaM. Bogucka MariaM. (red.), Zarys historii włokiennictwa na ziemiach polskich do końca XVIII wieku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966, s. 648 [dostęp 2017-11-03] (pol.).

[3] StefanS. Kozakiewicz StefanS., Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Państ. Wydaw. Naukowe, 1976, s. 25 [dostęp 2017-11-03] (pol.).

[:1-4] JoannaJ. Sielska JoannaJ., Historia koronki klockowej w zarysie [pdf], Muzeum Pałacu Jana III w Wilanowie, 2015 [dostęp 2017-11-03] .

[1]

[2]

[3]

[4]