Apostoł krystynopolski
Apostoł krystynopolski – XII-wieczny manuskrypt, zawierający tzw. apostoł w języku staro-cerkiewno-słowiańskim. Powstał na obszarze południowo-zachodniej Rusi. W warstwie językowej zawiera liczne neologizmy i zmiany leksykalne, odbiegając znacząco od pierwotnego staro-cerkiewno-słowiańskiego przekładu Biblii[1]. Nazwa manuskryptu pochodzi od miejsca jego odkrycia w Krystynopolu.
Manuskrypt składa się z 299 kart. Większość z nich przechowywana jest w Muzeum Historycznym we Lwowie, z wyjątkiem pierwszych 8, które znajdują się w Narodowej Bibliotece Ukrainy im. W. Wiernadskiego w Kijowie[2]. Tekst wydany został przez Emila Kałużniackiego (1896) i Serhija Masłowa (1910). Warstwę językową manuskryptu badał Ołeksandr Kołessa (1923)[3].
W 2007 roku dzięki pieniądzom przekazanym przez ambasadę USA przeprowadzono renowację manuskryptu[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Słownik starożytności słowiańskich. T. 1, cz. 2. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1962, s. 43.
- ↑ a b Кристинопольський Апостол. Львівський історичний музей. [dostęp 2013-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-26)]. (ukr.).
- ↑ Horodyshche Apostolos. Internet Encyclopedia of Ukraine. [dostęp 2013-11-21]. (ukr.).