Arado Ar 95
Arado Ar 95 – niemiecki samolot bombowo-torpedowy, produkowany w zakładach Arado pod koniec lat 30. XX w.
 Prototyp Ar 95V-1 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik gwiazdowy BMW 132Dc, 9-cylindrowy, chłodzony powietrzem |
| Moc |
650 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12,50 m |
| Długość |
11,10 m |
| Wysokość |
6,20 m |
| Powierzchnia nośna |
112,00 m² |
| Masa | |
| Własna |
2537 kg |
| Startowa |
3730 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
300 km/h |
| Pułap |
7300 m |
| Zasięg |
1095 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 stały karabin maszynowy 7,92 mm 1 ruchomy karabin maszynowy 7,9 mm na tylnym stanowisku strzeleckim 1 torpeda 6 bomb pod skrzydłami | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Hiszpania, Chile | |
Historia edytuj
Historia samolotu Arado Ar 95 sięga 1935 r., kiedy Naczelne Dowództwo Marynarki Wojennej (Oberkommando der Marine) zleciło firmie Arado opracowanie samolotu rozpoznawczo-torpedowego. Miał on wejść na wyposażenie planowanego niemieckiego lotniskowca, miała również powstać jego wersja pływakowa. Inżynier Walter Blume rozpoczął prace nad projektem samolotu, zdecydował się na wykorzystanie sprawdzonego układu dwupłata rodem z Arado Ar 81[1]. Pierwszy prototyp wersji oznaczony jako Arado Ar 95 V1 oblatano jesienią 1936 r., niedługo później rozpoczęto loty próbne Ar 95 V2. W V1 zastosowano silnik gwiazdowy BMW 132 Dc, w V2 silnik rzędowy Junkers Jumo 210 Ca. Prototypy V3 i V5 zostały zbudowane w wersji trzymiejscowej. V4 zbudowano jako pierwowzór wersji lądowej oznaczonej jako Ar 95B. Próby wykazały, że niezależnie od zastosowanego silnika osiągi samolotu są słabe, a konstrukcja przestarzała. Kriegsmarine i Luftwaffe odmówiły przyjęcia Ar 95 do służby na jednostkach nawodnych[2].
Wyprodukowano sześć egzemplarzy samolotów wersji Ar 95 A-0, które przekazano Legionowi Condor. Tam zostały wykorzystane w działaniach bojowych Gruppo 64, wykonywały loty rozpoznawcze oraz atakowały żeglugę republikanów. Po zakończeniu działań wojennych trzy egzemplarze Ar 95 pozostały w służbie lotnictwa Hiszpanii, gdzie używano ich do 1948 r.[3] Ar 95 trafił również na wyposażenie lotnictwa marynarki wojennej Chile, jeden egzemplarz po II wojnie światowej był eksploatowany w Skandynawii[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 50.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 19.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 20.
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 51.
Bibliografia edytuj
- Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.