Archaeothyrisrodzaj jednego z najstarszych znanych pelykozaurów. Za starszego uważa się jedynie klepsydropsa oraz protoklepsydropsa, ale zły stan zachowania szkieletu tego drugiego nie daje nam pewności.

Archeotyris
Archaeothyris florensis
Reisz, 1972
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

synapsydy

(bez rangi) Eupelycosauria
Rodzina

Ophiacodontidae

Rodzaj

Archeotyris

Gatunki
  • A. florensis

Archaeothyris żył w środkowym karbonie (około 320 milionów lat temu)[1][2]. Jego szczątki odkryto na terenie Nowej Szkocji w Kanadzie, w pobliżu miejsc odnalezienia skamieniałości najstarszego znanego owodniowca, Hylonomusa i jednego z najstarszych poznanych diapsydów o nazwie Petrolakozaur. Także czas występowania tych zwierząt był dość zbliżony.

Zwierzę zamieszkiwało bagna, obecne w karbonie na terenie Nowej Szkocji.

Archaeothyris miał wraz z długim ogonem 50 cm długości. Posiadał on mocne szczęki, które potrafił zapewne otwierać szerzej niż pierwotne owodniowce, oraz mocno zaciskać. Wyposażone były one w zestaw ostrych zębów o ujednoliconym kształcie, lecz zróżnicowanej długości. Ich wygląd świadczy, że zwierzę było drapieżnikiem. Wiemy, że u późniejszych pelykozaurów, będących być może potomkami Archaeothyris, nastąpiło dalsze zróżnicowanie uzębienia.

Uważa się, że Archaeothyris był najstarszym członkiem rodziny Ophiacodontidae, do której należał późniejszy Ophiacodon.



← mln lat temu
Archeotyris
←4,6 mld 541 485 443 419 359 299 252 201 145 66 23 2


Przypisy edytuj

  1. Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College, t. 143, Cambridge, Mass: The Museum, 1972 [dostęp 2023-12-02].
  2. Arjan Mann, Ryan S. Paterson, Cranial osteology and systematics of the enigmatic early ‘sail-backed’ synapsid Echinerpeton intermedium Reisz, 1972, and a review of the earliest ‘pelycosaurs’, „Journal of Systematic Palaeontology”, 18 (2), 2019, s. 529-539, DOI10.1080/14772019.2019.1648323 [dostęp 2023-12-07] (ang.).

Bibliografia edytuj