Architektura hojsalska
Architektura hojsalska (kannada :ಹೊಯ್ಸಳ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ) - styl w architekturze indyjskiej powstały pod rządami dynastii Hojsala pomiędzy XI a XIV w. n.e. z głównymi ośrodkami na terenie dzisiejszego stanu Karnataka. Świątynie budowano na planie gwiaździstym, z wieloma niezależnymi sanktuariami, każde z nich posiadało dach w formie piramidy. Zewnętrzne mury pokrywano w całości ciągami delikatnych rzeźb fryzowych. Podstawa dachu oparta na wspornikach o kobiecych kształtach zwanych madanika. Wnętrze opiera się na dużej ilości pierścieniowo żłobionych kolumn, często również dodatkowo pokrytych rzeźbami. Światło wpuszczają do środka ażurowe kamienne okna, zwane dźali[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 347, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 83-7132-369-7.
Bibliografia edytuj
- Roy C Craven, A Concise History of Indian Art, New York: Praeger Pub, 1976, ISBN 0-275-85620-8, OCLC 2197985.