Armator wirtualny
Armator wirtualny (również Publiczny przewoźnik morski niedysponujący własnym taborem[1] lub Operator transportu multimodalnego niemający własnego statku[2] od ang. Non-Vessel Operating Common Carrier – NVOCC) – przewoźnik morski, który nie posiada własnej floty, za to wynajmuje po cenach hurtowych przestrzeń ładunkową od typowych armatorów (np. Hapag-Lloyd, Hyundai, Maersk, United Arab Shipping Company), wykorzystując ją do transportu przesyłek skonsolidowanych lub pełnokontenerowych.
Na terenie USA regulatorem działalności NVOCC jest Federalna Komisja Morska, która ustala wysokość pobieranych stawek[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Coyle J. J., Bardi E. J., Langrey Jr. J. C.: Zarządzanie Logistyczne. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2002, s. 638.
- ↑ J. Neider, D. Marciniak-Neider: Przewozy intermodalne w handlu międzynarodowym. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 1995, s. 75, 193. ISBN 83-208-0977-0.