Armee Deutsch

Armee Deutsch (także Armeedeutsch; dosł. armijny niemiecki) – uproszczona odmiana języka niemieckiego wykorzystywana jako język wydawania rozkazów w jednostkach wojskowych Armii Austro-Węgier^[1].

Po 1867 prawo austrowęgierskie dawało wszystkim obywatelom możliwość posługiwania się ojczystymi językami we wszystkich sytuacjach. Tworzyło to potencjalne problemy dla jednostek wojskowych, w których oficerowie, podoficerowie i szeregowcy mogli nie znać nawzajem swoich języków. Dlatego w jednostkach z przedlitawskiej części Austro-Węgier jako język obowiązujący pozostawiono niemiecki, acz w uproszczonej formie.

Armee Deutsch składał się z około 200 słów, przede wszystkim z rzeczowników i krótkich komend^[1]. Każde ze słów miało dokładnie jeden desygnat bądź jedno tylko znaczenie^[1].

Z biegiem czasu, w miarę narastania napięć na tle narodowościowym, nawet wśród niemieckojęzycznych obywateli monarchii habsburskiej zaczął pojawiać się podział na „prawdziwych Austriaków” (niem. einfach-Österreicher, dosł. zwyczajnych Austriaków) i „Austriaków armijnych”, czyli takich, w których domach posługiwano się właśnie uproszczoną niemczyzną^[2].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Peter F.P.F. Drucker Peter F.P.F., Management, wyd. 19. reprint, Allied Publishers, 2009, s. 188, ISBN 978-81-8424-148-8 [dostęp 2016-09-16] (ang.).
↑ IstvanI. Deak IstvanI., Beyond Nationalism: A Social and Political History of the Habsburg Officer Corps, 1848-1918, Oxford University Press, 24 maja 1990, s. 48, ISBN 978-0-19-992328-1 [dostęp 2016-09-16] (ang.).

[:0-1] Peter F.P.F. Drucker Peter F.P.F., Management, wyd. 19. reprint, Allied Publishers, 2009, s. 188, ISBN 978-81-8424-148-8 [dostęp 2016-09-16] (ang.).

[2] IstvanI. Deak IstvanI., Beyond Nationalism: A Social and Political History of the Habsburg Officer Corps, 1848-1918, Oxford University Press, 24 maja 1990, s. 48, ISBN 978-0-19-992328-1 [dostęp 2016-09-16] (ang.).

[1]

[2]