Arne Austeen
Arne Austeen (ur. 1 lipca 1911 w Stokke, zm. 4 maja 1945 w Zatoce Flenburskiej) – norweski lotnik, as myśliwski okresu II wojny światowej[1][2].
| 6 zwycięstw | |
 Arne Austeen, drugi od lewej. | |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
No.61 Squadron RAF |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w Stokke w południowej Norwegii jako syn Johana Gustafa i Ragnhildy Austeen. Johan był dyrektorem szkoły rolniczej w Fossnes, był również przez dwie kadencje posłem parlamentu Norwegii. Później wykładał na Akademii Rolniczej w Ås.
Arne podjął studia na wydziale inżynierii lądowej Norweskiego Instytutu Technologii w Trondheim. Po uzyskaniu dyplomu został powołany do wojska, ukończył szkołę lotniczą i został mianowany podporucznikiem (fenrik). Po odbyciu służby wojskowej zamieszkał w Gjøviku gdzie podjął pracę w zakładach mechanicznych Øveraasens motorfabrikk & mek. verksted[3] i został członkiem lokalnego aeroklubu.
Gdy Niemcy najechały Norwegię, natychmiast zgłosił się do służby i brał udział w obronie kraju. Po kapitulacji nie zamierzał złożyć broni. Zimą 1941 uciekł z okupowanej Norwegii, aby kontynuować walkę poza granicami kraju. Przez Stany Zjednoczone dotarł do Kanady, gdzie dołączył do ośrodka szkoleniowego dla norweskich pilotów Little Norway.
W sierpniu 1941 Austeen przez Toronto i Halifax dotarł do Wielkiej Brytanii. Został skierowany do Operational Training Unit w Aston Down. Latem 1942, w stopniu kapitana (flight lieutenant) otrzymał przydział do 64 dywizjonu. 9 sierpnia 1943 został przeniesiony do 611 dywizjonu, latał głównie jako dowódca klucza 4 spitfire'ów. Wczesną jesienią 1943 awansował na majora (squadron leader) i otrzymał dowództwo 331 dywizjonu stacjonującego na lotnisku North Weald. Osobistym samolotem Austeena był Spitfire Mk.IX o numerze fabrycznym MH828.
20 października 1943 leciał na czele dywizjonu nad Saint-Quentin. Na wysokości 32 000 stóp (9600 metrów) dostrzeżono dwie formacje wrogich samolotów. Większość Niemców oderwała w prawa stronę, kilku innych skręciło w lewo. Austeen dopadł ostatniego z nich i otworzył ogień z odległości 500 jardów. Pierwsza seria nie wyrządziła żadnych szkód więc ponownie nacisnął na spust. Tym razem zauważył, że jego pociski trafiły w skrzydło i kadłub przeciwnika, kilka dużych części odpadło od samolotu nieprzyjaciela. Niemiecki pilot wyskoczył na spadochronie co potwierdził porucznik Fearnley[potrzebne źródło]. 4 dni później Austeen zestrzelił 4 wrogie samoloty[potrzebne źródło]. 7 marca 1944 Austeen zakończył służbę w 331 dywizjonie, a jego obowiązki przejął Leif Lundsten.
Latem 1944 otrzymał stanowisko głównego instruktora w Centralnej Szkole Strzelania Lotniczego Central Gunnery School. W lutym 1945 został dowódcą 126 dywizjonu uzbrojonego w amerykańskie myśliwce Mustang Mk. III.
4 maja 1945 na czele swojej nowej jednostki atakował niemieckie okręty podwodne w Zatoce Flensburskiej. Pierwszy rzucił się do ataku ściągając na siebie ogień wroga. Wtedy U-155 celnie ostrzelał Mustanga Austeena. Arnne Austeen rozbił się w morzu. Jego ciało nigdy nie zostało odnalezione[3][4].
Odznaczenia edytuj
- Medal Świętego Olafa z gałązką dębową[5]
- Medal Wojenny
- Medal 70-lecia Króla Haakona VII
- Distinguished Flying Cross[3]
Upamiętnienie edytuj
Jedna z ulic w Gjøviku została nazwana jego imieniem. Również w Gjøviku w parku pamięci jego nazwisko i data śmierci są wygrawerowane na płycie pamiątkowej.
Przypisy edytuj
- ↑ Arne Austeen. airmen.dk, 19 lutego 2015. [dostęp 2017-08-01].
- ↑ Arne Austeen. warbirdfacts.blogspot.com, 12 września 2011. [dostęp 2017-08-01].
- ↑ a b c Austeen, Arne. W: Arne Ording, Johnson, Gudrun, Garder, Johan: Våre falne 1939-1945. T. 1. Oslo: Grøndahl, 1949, s. 192–193.
- ↑ Tor Idar Larsen: Missing in action, The story about Arne Austeen. spitfirepilots.com. [dostęp 2017-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)].
- ↑ Krigskorset og St. Olavsmedaljen med ekegren. Oslo: Grøndahl Dreyer, 1995, s. 196. ISBN 82-504-2190-6.
Bibliografia edytuj
- Jefford, C.G (1988) RAF Squadrons, a Comprehensive Record of the Movement and Equipment of all RAF Squadrons and their Antecedents since 1912 (Airlife Publishing) ISBN 1-84037-141-2
- Shores, Christopher F. & Clive Williams (1966) Aces High: The Fighter Aces of the British and Commonwealth Air Forces in World War II (Shores & Williams)
- Tor Idar Larsen. Arne Austeen. „Gjøvik Årbok 2009”, 2009. (norw.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Arne Austeen – missing in action www.spitfirepilots.com
- Austeens grav funnet i Tyskland? www.spitfirepilots.com