Arvid Noe
Arvid Darre Noe, właśc. Arne Vidar Røed (ur. 23 lipca 1946, zm. 24 kwietnia 1976) – norweski marynarz i kierowca ciężarówki. Uznany został za jeden z pierwszych potwierdzonych przypadków zakażenia HIV, jest pierwszym udokumentowanym przypadkiem zakażenia HIV w Europie, chociaż w chwili jego śmierci choroba nie została zidentyfikowana. Wirus został też przeniesiony na jego żonę i najmłodszą córkę, wskutek czego obie zmarły[1]. Było to pierwsze udokumentowane skupisko zachorowań na AIDS przed epidemią AIDS na początku lat 80[2]. Aby ukryć tożsamość Røeda, naukowcy zajmujący się jego sprawą używali anagramu „Arvid Darre Noe” lub określenia „norwegian sailor” (norweski marynarz). Jego prawdziwe nazwisko stało się znane dopiero po jego śmierci.
| Data urodzenia |
23 lipca 1946 |
|---|---|
| Data śmierci |
24 kwietnia 1976 |
| Zawód, zajęcie |
marynarz kierowca |
Choroba i śmierć edytuj
Røed rozpoczął pracę jako marynarz w 1961 roku w wieku 15 lat. Dziennikarz Edward Hooper ustalił, że Afrykę odwiedził dwukrotnie, po raz pierwszy na przełomie 1961 i 1962 roku, kiedy pracował na statku handlowym Hoegh Aronde, który płynął wzdłuż zachodniego wybrzeża Afryki do miasta Douala w Kamerunie. To tam zaraził się rzeżączką. W ciągu następnych kilku lat zawitał do wielu portów w Azji i Europie oraz w Kanadzie i na Wyspach Karaibskich[2]. Do Afryki udał się ponownie w 1964 roku.
W roku 1968 Røed nie był już marynarzem, a pracował jako kierowca ciężarówki podróżując po całej Europie. Od roku 1966 (w tym samym roku wystąpiły pierwsze objawy u Roberta Rayforda) Røed cierpiał na bóle stawów, zapalenie płuc i obrzęk limfatyczny. Jego stan ustabilizował się kiedy został poddany leczeniu, ale znacznie się pogorszył w 1975 roku. Miał spore problemy ze sprawnością motoryczną oraz cierpiał na demencję. Zmarł 24 kwietnia 1976 r. w wieku 29 lat[2]. U jego żony wystąpiły podobne dolegliwości. Zmarła w grudniu. Mimo że dwoje ich starszych dzieci urodziło się nie zainfekowanych, ich trzecie dziecko, córka, zmarła 4 stycznia 1976 roku, w wieku lat ośmiu. Była pierwszą udokumentowaną osobą, która zmarła na AIDS poza Stanami Zjednoczonymi. Røed, jego żona i córka zostali pochowani w Borre w Norwegii.
Późniejsze badania edytuj
Około dziesięć lat po śmierci Røeda, dr Stig Frøland ze Szpitala Uniwersyteckiego w Oslo (Rikshospitalet) poddał badaniom próbki krwi Røeda, jego córki i żony. Otrzymał wynik dodatni na HIV[3]. W oparciu o badania przeprowadzone po jego śmierci, uważa się, że Røed zaraził się wirusem HIV w Kamerunie na przełomie 1961 i 1962 roku, gdzie miał częste kontakty seksualne z wieloma afrykańskimi kobietami, w tym również z prostytutkami. Røed był zakażony szczepem |HIV-1 grupa O powszechnym w Kamerunie w początku lat 1960[4]. Podczas pracy jako kierowca ciężarówki od 1968 do 1972 roku Røed odbywał stosunki płciowe z wieloma prostytutkami zarażając je wirusem HIV, a one z kolei przenosiły chorobę na innych klientów[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Jaap Goudsmit, Viral Sex: The Nature of AIDS, Oxford University Press, 1998, s. 26, ISBN 0-19-512496-0.
- ↑ a b c d Rebecca Kreston, The Sea Has Neither Sense Nor Pity: the Earliest Known Cases of AIDS in the Pre-AIDS Era – Body Horrors [online], 22 października 2012 [dostęp 2016-07-02] (ang.).
- ↑ Stig Sophus Frøland, „HIV-1 Infection in Norwegian Family before 1970”. The Lancet., 1988.
- ↑ Edward Hooper, Sailors and star-bursts, and the arrival of HIV, „British Medical Journal”, 7123, 1997, s. 1689–1691, DOI: 10.1136/bmj.315.7123.1689, ISSN 0959-8138, PMID: 9448543 [dostęp 2016-07-02] (ang.).