Atiu
Atiu (tradycyjna nazwa Enuamanu) – wyspa wchodząca w skład Południowych Wysp Cooka, należąca administracyjnie do terytorium zależnego Nowej Zelandii – Wyspy Cooka. Wyspa stanowi jednocześnie jednostkę administracyjną o takiej samej nazwie.
 Zdjęcie satelitarne wyspy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Terytorium stowarzyszone | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
26,9 km² |
| Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Wysp Cooka  | |
Położenie na mapie Oceanii  | |
 19°59′S 158°07′W/-19,983333 -158,116667
| |
| |
Wyspa ma powierzchnię 26,9 km², a zamieszkana jest przez 434 mieszkańców (dane na 2016). Wyspa jest wyniesionym atolem – dawną rafę stanowi ciągnący się wzdłuż wybrzeża wał o wysokości ok. 20 m, za którym znajduje się podmokła niecka (dawna laguna); wewnątrz niej znajdują się wzgórza, których wysokość wynosi do 70 m (jest to dawny rdzeń wulkanu, wokół którego narósł atol). W północnej części wyspy znajduje się lotnisko.
Wyspa została podzielona administracyjnie na 5 wsi: Teenui, Mapumai, Ngatiaruę, Areorę i Tengatangi. Wszystkie wioski sąsiadują ze sobą w centralnej części wyspy.
Wyspa została odkryta w 1777 przez Jamesa Cooka, a od 1888 wraz z innymi wyspami archipelagu stanowi protektorat brytyjski, zwany od 1891 Cook Islands Federation. W 1901 atol wraz z całymi Wyspami Cooka został przekazany Nowej Zelandii.
Demografia edytuj
Liczba ludności zamieszkującej wyspę Atiu[1]:
| 1971 | 1976 | 1981 | 1986 | 1996 | 2001 | 2006 | 2011 | 2016 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1455 | 1312 | 1225 | 957 | 956 | 623 | 570 | 480 | 434 |
Od połowy XX wieku, pomimo wysokiego przyrostu naturalnego, liczba ludności wyspy spada. Głównym powodem takiego stanu rzeczy jest emigracja zarobkowa na największą i najludniejszą spośród Wysp Cooka Rarotongę oraz do Nowej Zelandii[2][3].
Przypisy edytuj
- ↑ Cook Islands 2016 Census Main Report [online], Ministry of Finance and Economic Management, s. 16 [dostęp 2021-11-26].
- ↑ Wiesław Maik, Australia, Oceania, Antarktyda, wyd. 1, Poznań: Wydawn. Kurpisz, 1998, s. 191, ISBN 83-87621-02-1, OCLC 42656234 [dostęp 2021-11-28].
- ↑ Tadeusz Olszewski, Geografia ekonomiczna Australii i Oceanii, wyd. 2 uaktualnione, Warszawa: Państwowe Wydaw. Ekonomiczne, 1988, s. 343, ISBN 83-208-0536-8, OCLC 749373056 [dostęp 2021-11-28].
