Wikipedia

August Bezucha

August Bezucha (ur. 18 kwietnia 1871, zm. 3 grudnia 1945 w Sanoku) – polski sędzia, adwokat, działacz społeczny.

August Bezucha
Ilustracja
Data urodzenia

18 kwietnia 1871

Data i miejsce śmierci

3 grudnia 1945
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

sędzia, adwokat

Narodowość

polska

Małżeństwo

Amalia z d. Obmińska

Dzieci

Jan, Tadeusz, Zygmunt, August, Maria, Jadwiga, Zofia, Stanisława, Stefania, Anna

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons
Grobowiec rodziny Bezuchów w Sanoku (2018)

Życiorys edytuj

August Bezucha urodził się 18 kwietnia 1871. Kształcił się w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[1][2][3]. Ukończył studia prawnicze. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do c. k. służby sądowniczej. Od około 1897 był auskultantem C. K. Sądu Krajowego we Lwowie[4][5]. Od około 1899 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Pruchniku[6][7], a od około 1901 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Radymnie[8] [9][10][11][12][13]. W 1903 w Jarosławiu działał na rzecz Towarzystwa Szkoły Ludowej[14][15]. Jako sekretarz sądowy w sierpniu 1907 został przeniesiony z Jabłonowa do Sanoka[16] i pełnił to stanowisko w tamtejszym C. K. Sądzie Obwodowym[17][18], po czym od około 1909 pracował tam w randzie sędziego powiatowego[19][20][21][22][23]. W czerwcu 1912 mianowany radcą C. K. Sądu Krajowego dla Sanoka[24] i od tego czasu w tym charakterze pracował w tamtejszym Sądzie Obwodowym[25][26][27]. W tym charakterze w 1913, 1918 został wybrany zastępcą przewodniczącego sądu przysięgłych przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku[27][28]. Po wybuchu I wojny światowej od 14 listopada 1914 wraz z bliskimi przebywał w Wiedniu[29]. Później pozostawał na swoim stanowisku w sanockim sądzie do 1918[30][31][32][33].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej sprawował urząd sędziego Sądu Okręgowego w Sanoku[34] i jednocześnie był kierownikiem Sądu Powiatowego (ok. 1927/1928)[35][36], Sądu Grodzkiego (ok. 1929)[37], do około 1934[38][39][40][41] [42]. Został wybrany członkiem sądu przysięgłych na rok 1927[43]. W 1930 był naczelnikiem Sądu Grodzkiego w Sanoku[44] Działał w kole Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP w Sanoku (1931/1932 jako prezes[45], 1935/1936 jako członek, gdy był już na emeryturze[46]). Prócz zawodu sędziego był także adwokatem.

Został wybrany radnym miejskim w Sanoku w 1910[47][48], w 1912 w nowej radzie po przyłączeniu do Sanoka gminy Posada Sanocka[49]. W grudniu 1913 wyzwał wiceburmistrza Pawła Biedkę na pojedynek w związku z jego twierdzeniem, iż wypowiedź radnego Augusta Bezuchy na posiedzeniu rady miejskiej Sanoka nie zgadza się z prawdą; ostatecznie Biedka odmówił dania satysfakcji Bezusze[50]. W 1914 był zastępcą asesora C. K. Sądu Okręgowego dla spraw skarbowych w Sanoku[51]. Na przełomie lipca i sierpnia 1911 został członkiem dyrekcji Domu Handlowo-Przemysłowego w Sanoku[52]. W wolnej Polsce także sprawował mandat radnego miejskie w Sanoku, wybierany w wyborach w 1919, 1924[53][54]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1912, 1920, 1924)[55][56]. Od 2 stycznia 1914 do 1922 był członkiem wydziału Towarzystwa Kredytowego Urzędników i Sług Państwowych dla Budowy Członkom Domów Mieszkalnych i Dostarczanie Tymże Członkom Artykułów Spożywczych w Sanoku[57][58].

Jego żoną została Amalia z domu Obmińska (córka Floriana i Władysławy z domu Adamskiej, ur. 10 lipca 1879 w Birczy, zm. 26 marca 1951 w Sanoku[59]), z którą miał dziesięcioro dzieci[60][61]: córki Maria Józefa (ur. 1900, od 1928 zamężna z radcą NIK, Julianem Sołtykiem[62][60]), Zofia Barbara (ur. 1902, od 1924 zamężna z mjr. Andrzejem Bogaczem, matka Kazimierza[63]), Jadwiga Emilia (1904–1935, od 1927 zamężna z inż. roln. Tadeuszem Stanisławem Kościuszką[64], nauczycielka[65]), Stanisława Władysława (ur. 1905, od 1929 zamężna z Janem Łuczkiewiczem, urzędnikiem bankowym[66]), Stefania (ur. 1906, po mężu Drabczyńska)[67], Anna (1918–1996, po mężu Kaczor)[68], synowie Jan (1908–1992, prawnik, oficer, mąż córki dr. Stanisława Domańskiego[69]), Tadeusz (1909–1924[70]), Zygmunt (1912–1940, oficer, ofiara zbrodni katyńskiej[71][72]), August Wacław (ur. 1916[73]). Rodzina zamieszkiwała przy ówczesnej ulicy Antoniego Małeckiego pod numerem 89[74] względnie 4[75] (obecnie ulica Generała Władysława Sikorskiego)[60].

Zmarł 3 grudnia 1945 w Sanoku[76]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku[77].

Odznaczenia edytuj

austro-węgierskie

Przypisy edytuj

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1886. Lwów: 1886, s. 102.
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1887. Lwów: 1887, s. 100.
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1890. Lwów: 1890, s. 105.
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 54, 56.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 53, 56.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 96.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 96.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 101.
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 101.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 101.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 116.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 116.
  14. ↑ Wykaz składek na „Dar Narodowy 3 Maja”. „Miesięcznik Towarzystwa Szkoły Ludowej”, s. 71, nr 5 i 6 z 1903. 
  15. ↑ Wykaz datków zebranych na gimnazyum polskie w Cieszynie. „Miesięcznik Towarzystwa Szkoły Ludowej”, s. 96, nr 9 z 1903. 
  16. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 188 z 4 sierpnia 1907. 
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 123.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 137.
  19. ↑ Operetkowe posiedzenie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, nr 32 z 4 grudnia 1910. 
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 137.
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 140.
  22. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego. Wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 42.
  23. ↑ a b c Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 138.
  24. ↑ Kronika. Mianowania i przeniesienia. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 23 z 9 czerwca 1912. 
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 142.
  26. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 142.
  27. ↑ a b Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 6, nr 84 z 13 kwietnia 1918. 
  28. ↑ Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 12, nr 222 z 27 września 1913. 
  29. ↑ Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 137.
  30. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1915. Wiedeń: 1915, s. 992.
  31. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 944.
  32. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1917. Wiedeń: 1917, s. 978.
  33. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1033.
  34. ↑ Kalendarz powszechny „Haliczanin” na rok pański 1925. Lwów: 1925, s. 51.
  35. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1927. Warszawa: 1927, s. 150.
  36. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1928. Warszawa: 1928, s. 75.
  37. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1929. Warszawa: 1929, s. 125.
  38. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1930. Warszawa: 1930, s. 98.
  39. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1931. Warszawa: 1931, s. 79.
  40. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1932. Warszawa: 1932, s. 87.
  41. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1933. Warszawa: 1933, s. 91.
  42. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1934. Warszawa: 1934, s. 113.
  43. ↑ Ogłoszenia. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 298 z 31 grudnia 1926. 
  44. ↑ Haliczanin. Kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Małopolski i Kresów Wschodnich na rok Pański 1930. Lwów: 1930, s. 54.
  45. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1931/1932. Warszawa: 1931, s. 16.
  46. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1935/1936. Warszawa: 1936, s. 31.
  47. ↑ Po wyborach. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1–2, nr 34 z 18 grudnia 1910. 
  48. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 75. ISBN 83-909787-8-4.
  49. ↑ Z Rady Miejskiej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, nr 26 z 30 czerwca 1912. 
  50. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 51 z 14 grudnia 1913. 
  51. ↑ Szematyzm galicyjskich władz i urzędów skarbowych na rok 1914 zestawiony wedle stanu z dnia 15 kwietnia 1914. Lwów: 1914, s. 39.
  52. ↑ Kronika. Dom Handlowo-Przemysłowy w Sanoku, Stowarz. zarejestr. z ogr. poręką. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 33 z 6 sierpnia 1911. 
  53. ↑ Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 36, 38, 39, 76, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  54. ↑ Wojciech Sołtys, Miasto i jego władze, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 514.
  55. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-03-15].
  56. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 147, 150, 153. ISBN 978-83-939031-1-5.
  57. ↑ Firma. „Gazeta Lwowska”. Nr 132, s. 16, 13 czerwca 1914. 
  58. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 7, nr 116 z 1 czerwca 1922. 
  59. ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 317 (poz. 34).
  60. ↑ a b c Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 49–50. ISBN 83-924210-0-0. Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. „Góra Przemienienia”. Nr 25 (149), s. 19, 18 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  61. ↑ Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 16. ISBN 978-83-61043-09-6.
  62. ↑ Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 269.
  63. ↑ Księga małżeństw (wojskowi) 1924-1936. Sanok. s. 1.
  64. ↑ Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 159.
  65. ↑ Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 63.
  66. ↑ Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 328.
  67. ↑ Księga wtóropisów aktów małżeńskich za lata 1936-1945. T. „K”. Cz. II. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 285.
  68. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 11–14. ISBN 83-909787-0-9.
  69. ↑ Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 16–20. ISBN 978-83-61043-09-6.
  70. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 292 (poz. 117).
  71. ↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 30. [dostęp 2016-03-19].
  72. ↑ Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 33–34.
  73. ↑ XLVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1934/1935. Sanok: 1935, s. 13.
  74. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 317.
  75. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 13. ISBN 83-909787-0-9.
  76. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. B 1945, (Tom K, str. 249, poz. 167).
  77. ↑ Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 27. ISBN 83-919470-9-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=August_Bezucha&oldid=72974024”