Język awadhijęzyk indoaryjski używany przez około 2,5 mln[1] osób w północnych Indiach zwłaszcza w regionie Awadh (Ajodja, ang. Oudh) w stanie Uttar Pradeś, również w stanach Bihar i Madhja Pradeś. Posługuje się nim również około pół miliona ludzi w przygranicznych rejonach Nepalu[1]. Często bywa uważany za dialekt języka hindi[2], zwłaszcza że edukacja odbywa się w standardowym hindi.

अवधी
avadhī
Obszar

Indie i inne

Liczba mówiących

3 mln[1]

Pismo/alfabet

dewanagari

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-2 awa
ISO 639-3 awa
IETF awa
Glottolog awad1243
Ethnologue awa
GOST 7.75–97 авд 012
WALS awd
SIL HND
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku hindi
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Historia edytuj

Awadhi wykształcilo się ze średniowiecznego dialektu apabrańśa ardhamagadhi prawdopodobnie na początku II tysięclecia n.e.[3]

Literatura w awadhi edytuj

Przed kodyfikacją hindi w XIX w. na bazie dialektu khari boli awadhi stanowił najważniejszy, obok bradżu, dialekt literacki szeroko pojętego tzw. obszaru językowego hindi (hindī bhāṣī kṣetr). Najsławniejszym dziełem jest wersja Ramajany Ramćaritmanas autorstwa wielkiego poety Tulsidasa, nazywana często w skrócie Tulsiramajana.

Przypisy edytuj

  1. a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Awadhi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2021-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (ang.).
  2. Danuta Stasik: Język hindi cz. 1 Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 1994/97, s. 5–6.
  3. B. Tivari: Hindi bhaṣa, Ilahabad 1986, s. 48.

Bibliografia edytuj