Wikipedia

Béla Ernyey

Béla Ernyey (ur. 10 czerwca 1942 w Budapeszcie) – węgierski aktor telewizyjny[1] i filmowy, piosenkarz[2][3].

Béla Ernyey
Ilustracja
Ernyey Béla (2014)
Imię i nazwisko

Ernyey Béla István

Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1942
Budapeszt

Miejsce śmierci

Mari Szűr
(1981-19??; rozwód)
Dóra Balaton
(od 2009)

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1964

Życiorys edytuj

Urodził się w Budapeszcie[4]. Przez cztery lata uczęszczał do Toldy Ferenc Gimnázium, gdzie był uczniem późniejszego premiera Józsefa Antalla. W 1965 roku ukończył studia w Akademii Teatralnej i Filmowej (Színház és Filmművészeti Főiskolán) i dostał angaż do teatru Győri Nemzeti Színház w Győr. W 1966 roku związał się z Teatrem Komedii w Budapeszcie, gdzie grał klasyczne i współczesne role w takich spektaklach jak Romeo i Julia, Színház Williama Somerseta Maughama, Gry pałacowe (Játék a kastélyban) Ferenca Molnára czy Opowieści Lasku Wiedeńskiego Ödöna von Horvátha. W 1974 roku wystąpił w musicalu Boba Fosse Pippin.

Zdobył sympatię telewidzów jako książę László Rémai w serialu M1 Książę i żołnierz (Princ, a katona, 1966-67)[5]. Károly Makk zaangażował go do roli Pali w komedii Szalone wakacje (Bolondos vakációban, 1968). Pojawił się jako Von Lipzig w dramacie kryminalnym Davida Hemmingsa Zwyczajny żigolo (Schöner Gigolo, armer Gigolo, 1978)[6] z udziałem Davida Bowiego, Marlene Dietrich, Kim Novak, Marią Schell i Wernera Pochatha, z którym wcześniej spotkał się na planie Córka Rosemary (Rosemaries Tochter, 1976). W dramacie telewizyjnym Istvána Szabó[7] Bali (1983)[8] wystąpił jako Geza Tassy.

30 października 1981 poślubił Mari Szür. Jednak doszło do rozwodu[9]. 13 czerwca 2009 ożenił się z Dórą[10].

Wybrana filmografia edytuj

Filmy fabularne edytuj

  • 1965: Der Kongreß amüsiert sich
  • 1966: Byłam głupią dziewczyną (Butaságom története) jako sprzedawca w sklepie obuwniczym
  • 1968: Wspaniałe wakacje (Bolondos vakáció) jako Pali
  • 1970: Poeta i rycerz (Szep magyar) jako książę Amalfi
  • 1972: Nápolyt látni és… jako Laczkó Ferenc
  • 1973: Mein Onkel Benjamin jako De Fourier
  • 1975: Meine Schwester und ich (TV) jako dr Roger Fleuriot
  • 1976: Córka Rosemary (Rosemaries Tochter) jako Vokurka
  • 1976: Rosemaries Tochter jako John
  • 1978: Zwyczajny żigolo (Schöner Gigolo, armer Gigolo) jako Von Lipzig
  • 1979: Październikowa niedziela (Októberi vasárnap) jako Hoffmann (głos)
  • 1981: Zwariowana rodzina (A szeleburdi család) jako Ferenc Faragó
  • 1981: Tündér Lala
  • 1984: Bali (TV) jako Geza Tassy
  • 1984: Bolondok bálja (TV) jako chłopak Rátóti
  • 1985: Marie Ward – Zwischen Galgen und Glorie
  • 1999: Ein Herz wird wieder jung jako Gesa Rottwanier

Seriale TV edytuj

  • 1966–67: Princ, a katona (13 odcinków) jako Książę László Rémai
  • 1972: Kiskirályok jako VII. Emánuel
  • 1986: Detektivbüro Roth jako Dieter Borofschik
  • 1986: Irgendwie und Sowieso jako Ricky
  • 1987: Statek-widmo (Das Traumschiff: Mexiko)
  • 1991: Tatort: Animals jako Klaus Pelzer
  • 1993: Freunde fürs Leben jako Janosch Borg
  • 1995–96: Jede Menge Leben jako Clemens Berger
  • 1997: Rosamunde Pilcher: Die zweite Chance jako Henry Potten
  • 2000: Nasz Charly (Unser Charly) jako Marius Bergmann
  • 2001: Elsö generáció jako Oszkár Halmy
  • 2001: Telefon 110 (Polizeiruf 110: Seestück mit Mädchen)
  • 2004: Der Ferienarzt jako Conte Claudio Maldini
  • 2005: SOKO Wien: Planspiele jako Balasz Tarocky

Dyskografia edytuj

Single edytuj

  • 1976: "Wenn du träumst"[2]
  • 1977: "Aber Bela" (LP Phonogram Hamburg)[2]
  • 1979: "Wenn man noch reden kann"[2]
  • 1979: "Eine total verrückte Nacht"[2]

Albumy edytuj

  • 1975: Musical-Erfolge Von Seinerzeit (Theater an der Wien, Lied Nr. 17: Pippin Frei muß ich sein!)
  • 1999: 25 Év (wyd. Columbia COL 494487 2)[2]

Publikacje edytuj

  • John Cunningham: The Cinema of István Szabó: Visions of Europe. Columbia University Press, 2014.
  • Iris Verlag: Träume sind gefährlich: Az álmok veszélyes dolgok. Budapeszt, F.A. Herbig Verlagsbuchhandlung GmbH, 1987. ISBN 3-77661-503-6.
  • Béla Ernyey: Hölgyválaszaim. Budapeszt, Bestline Verlag, 2002. ISBN 963-528-602-3.
  • Béla Ernyey: Curva pericosola. Magyar Könyvklub, 2003. ISBN 963-547-986-7.
  • Sznobbarométer: praktikus kézikönyv feltörekvők számára. Magyar Könyvklub, 2004. ISBN 963-549-133-6.
  • Béla Ernyey: Tapadós tangó. Budapeszt, Athenaeum Verlag, 2006. ISBN 963-9615-45-5.
  • Béla Ernyey: A P@si. I.A.T Verlag, 2008. ISBN 978-963-9885-02-8.
  • Béla Ernyey, Dóra Balaton: Ünnepek és hétköznapok. Boook Verlag, 2011. ISBN 978-963-8894-25-0.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Orbán Violetta (2014-11-11): Gondolnád, hogy már 72 éves az egykori nők bálványa?. Femina.hu. [dostęp 2017-09-24]. (węg.).
  2. ↑ a b c d e f Béla Ernyey w bazie Discogs.com (ang.)
  3. ↑ Beszélt a gyermekvállalásról a 72 éves Ernyey Béla. Blikk Rúzs. [dostęp 2017-09-24]. (węg.).
  4. ↑ Béla Ernyey - Životopis. ČSFD.cz. [dostęp 2017-09-24]. (cz.).
  5. ↑ Princ a katona. PORT.hu. [dostęp 2017-09-24]. (węg.).
  6. ↑ Apenas um Gigolô. InterFilmes.com. [dostęp 2017-09-24]. (port.).
  7. ↑ István Szabó. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-09-24]. (ang.).
  8. ↑ BALI (1984). BFI. [dostęp 2017-09-24]. (ang.).
  9. ↑ Ernyey Béla (1942- ). mix.hu. [dostęp 2017-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-24)]. (węg.).
  10. ↑ Ernyey Béla: Ha Isten is úgy akarja, lesz gyermekünk!. storyonline.hu. [dostęp 2017-09-24]. (węg.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Béla_Ernyey&oldid=67806733”