BIG Bank
BIG Bank SA (d. Łódzki Bank Rozwoju S.A.) – bank komercyjny powstały z inicjatywy przedsiębiorstw państwowych, działający w latach 1988–2000. Było to pierwszy bank po II wojnie światowej w Polsce, wobec którego Narodowy Bank Polski wszczął proces restrukturyzacji oraz pierwszy bank podlegający przejęciu przez inny bank prywatny.
| Forma prawna | |
|---|---|
| Data założenia |
1988 |
| Data likwidacji |
2000 |
| Państwo | |
| Numer rejestru |
RHB: 836 |
| Rodzaj banku |
Historia edytuj
Bank został założony jako Łódzki Bank Rozwoju S.A. (ŁBR) w 1988 w Łodzi przez osoby prywatne i przedsiębiorstwa państowowe, w tym Elana, Huta Szczecin czy Kieleckie Zakłady Wyrobów Papierowych. Był to czwarty bank działający w formie spółki akcyjnej w PRL, a pierwszy w Łodzi[1][2][3][4]. Faktyczną kontrolę nad bankiem przejęły osoby prywatne, w tym zarządzające bankiem, mimo państwowego pochodzenia kapitałów własnych, w związku z czym bank łączony jest z procesem uwłaszczenia nomenklatury[2]. W 1991 był współzałożycielem Związku Banków Polskich[5].
W 1991 Narodowy Bank Polski ustanowił zarząd komisaryczny w banku z uwagi na groźbę bankructwa[3][6].
W 1993 NBP uzgodnił z Bankiem Inicjatyw Gospodarczych (od 1997 pod nazwą BIG Bank Gdański) plan restrukturyzacji banku i wyraził zgodę na jego przejęcie przez BIG poprzez objęcie przez BIG 96% akcji ŁBR[3][6][7]. Było to pierwsze przejęcie banku w Polsce po II wojnie światowej[8]. W momencie transakcji bank posiadał 21 oddziałów i ponad 1,6 bln zł wkładów oszczędnościowych[6][9]. W tym samym roku nastąpiła zmiana nazwy na BIG Bank S.A.[10]
W 2000 doszło do fuzji prawnej z BIG Bankiem Gdańskim[3]. Plan restrukturyzacji banku został zakończony w 2007[11].
Śledztwa prokuratorskie i procesy sądowe osób oskarżonych o działanie na szkodę banku trwały w latach 1992–2002 i objęły m.in. prezesa zarządu, członkinię zarządu i akcjonariuszy[12][13].
Przypisy edytuj
- ↑ Lech Kurkliński (red.), Błażej Lepczyński, Polityka państwa wobec sektora bankowego w Polsce. Konsekwencje sektorowe i makroekonomiczne, Warszawa: ALTERUM, 2019, s. 52.
- ↑ a b Witold Gadomski, Polskie banki od dawna są pełnoletnie, „miesięcznik finansowy Bank”, maj 2011, s. 47.
- ↑ a b c d Narodowy Bank Polski, Nadzór bankowy 1989-2006 [online], s. 9, 26, 32, 43.
- ↑ Wojciech Morawski, Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku, Warszawa: Muza, 1998, s. 17.
- ↑ Statut ZBP [online].
- ↑ a b c Dwa banki w jednym - Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2023-01-30].
- ↑ Sławomir Lachowski, FUZJE, PRZEJĘCIA I ALIANSE STRATEGICZNE W POLSKIM SEKTORZE BANKOWYM [online], 16 kwietnia 2017, s. 11.
- ↑ Historia - O Banku - Bank Millennium [online], www.bankmillennium.pl [dostęp 2023-01-30].
- ↑ Ocena fuzji BIG Banku SA i Banku Gdańskiego SA na podstawie globalnego i dziedzinowego efektu synergii, „Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie” (674), 2005, s. 145.
- ↑ Jarosław Poteraj, Polskie instytucje finansowe. Kreacja rynków i procesy konsolidacyjne, Olecko: Episteme, 2002, s. 105.
- ↑ Stenogram z 12. posiedzenia Komisji Śledczej do zbadania prawidłowości prywatyzacji Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Spółka Akcyjna w dniu 31 marca 2005 r. [online], 31 marca 2005.
- ↑ Łódzki Bank Rozwoju -- pierwsi oskarżeni - Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2023-01-30].
- ↑ Redakcja, Ostatni akord afery [online], Łódź Nasze Miasto, 7 marca 2002 [dostęp 2023-01-30] (pol.).